«Մենք ապավինում ենք ոչ թե շահերի բալանսին, այլ ինչ-որ մեկի անվանը»․Հակոբ Բադալյան

Քաղաքական մեկնաբան Հակոբ Բադալյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «Օգոստոսի 8-ից հետո, թերևս, հաճախ ենք լսում հետևյալ միտքը, թե՝ ո՞վ կհամարձակվի որևէ բան անել Թրամփի ուղղու վրա: Սա որպես փաստարկ, որ այդ կերպ ձեռք ենք բերել անվտանգության աներեր երաշխիք:
Այստեղ տեսնում եմ երկու շերտ: Նախ՝ հոգեբանական-աշխարհայացքային, հետո՝ աշխարհաքաղաքական-մակերևութային:
Հոգեբանականն այն է, որ մենք այդօրինակ փաստարկներով ապավինում ենք ոչ թե շահերի կառուցված բալանսին, այլ ինչ որ մեկի անվանը: Եվ այստեղ կապ չունի՝ մեկը Պուտին անվանն է ապավինում, մյուսը՝ Թրամփ, երրորդը՝ Մակրոն կամ չգիտեմ ինչ: Էական չէ: Սա դրսևորում է մեր աշխարհայացքային և սոցիալ-հոգեբանական դեֆորմացիան՝ փնտրել տեր, խնամակալ, փրկիչ, այլ ոչ թե շահերի բալանս:
Աշխարհաքաղաքական մակերևութայնության մասին: Մի՞թե որևէ մեկը կարծում է, որ այսօր, երբ խոշոր տերությունները աշխարհակարգային ճարտարապետության համար պայքարը վարում են բաց դիմակայությամբ և ուժի կիրառման անկաշկանդությամբ, կա «անձեռնմխելի» աշխարհաքաղաքական «բրենդ»: Առավել ևս միջանկյալ գոտիներում:
Միջանկյալ ասելով՝ նկատի ունեմ այն, որ աշխարհաքաղաքական հույժ կարևոր նշանակություն ունեցող գոտիներ են, ռեգիոններ, բայց որոնք դե յուրե աշխարհաքաղաքական հիմնական շահառուների անմիջական տարածքներ չեն: Այլ կերպ ասած՝ պոտենցիալ «պոլիգոններ»»: