«Ինչո՞ւ է Դանիել Իոաննիսյանը գրություններ ուղարկում իրավապահ մարմիններին». Աստղիկ Կարապետյան

Լրագրող Աստղիկ Կարապետյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Հարց․ ինչո՞ւ է Դանիել Իոաննիսյանը գրություններ ուղարկում իրավապահ մարմիններին՝ հոգևորականների վարքին գնահատական տալու համար, եթե արդեն իսկ մեդիայում հրապարակված տեղեկությունները կարող են քրեական գործ հարուցելու առիթ լինել (ՔԴՕ 173հ), այսինքն՝ դրանք արդեն իսկ առևերույթ հանցագործության մասին հաղորդում կարող են համարվել։ Թե՛ Միքայել Սրբազանի, թե՛ երեկվա 13 հոգևորականների ձերբակալման գործի հիմքում լրատվամիջոցներում հրապարկված տեղեկություններն են։
Բայց այլ բանի մասին եմ ուզում գրել։
2021-ի ընտրություններին ընդառաջ քրեականացվեց «հավաքին մասնակցելու նպատակով նյութապես շահագրգռելը» (ՔՕ 236հ, 2մ): Փոփոխության գաղափարի ու համապատասխան հոդվածի համահեղինակը Իոաննիսյանն է։
«Նյութապես շահագրգռելու» համար, գիտենք, որ ընդդիմադիր հայացքներ ունեցող մարդիկ քրեական հետապնդման են ենթարկվել, նույնիսկ կալանավորվել, օրինակ, Ավետիք Չալաբյանը, Սրբազան պայքարի, Սամվել Կարապետյանի աջակիցները։
Բայց, օրինակ, ես չեմ հիշում, որ քրեական գործ հարուցված լինի (և որևէ մեկը կալանավորված լինի) 2023-ին Երևանի ավագանու ընտրություններին ընդառաջ «Ականատես» դիտորդական խմբի արձանագրած դեպքի վերաբերյալ․ «...Աջափնյակ համայնքի Բուենոս Այրեսի այգում «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության հանրահավաքին մասնակցել են անչափահաս տղաներ և աղջիկներ, որոնցից մեկը դիտորդին տեղեկացրել է, որ 4000 ՀՀ դրամ է վճարվում քարոզչական դրոշ պահելու համար»։
(Երկակի՞ ստանդարտներ)։
Դեռ Չալաբյանի գործով քննարկվում էր, որ «նյութապես շահագրգռելը» լայն ու սուբյեկտիվ մեկնաբանման խնդիր ունի։ Օրինակ, ծանոթ մեկին ասում ես՝ արի՛ հավաքի գնանք միասին, տաքսու համար ես կվճարեմ։ Չես ստիպում, շանտաժ չես անում, որևէ բռնություն չես գործադրում, ընդամենը ուզում ես լավություն անել, բայց դառնում ես հանցագործ:
3 օր առաջ «հավաքներին մասնակցելու նպատակով նյութապես շահագրգռելը» քրեականացնելու վերաբերյալ Վենետիկի հանձնաժողովը իր կարծիքն է հրապարակել։ Նշվում է, որ ձևակերպումը չի համապատասխանում իրավական որոշակիության սկզբունքին ու որ հավաքի կազմակերպիչները կարող են հետապնդվել այնպիսի նյութական խթաններ տրամադրելու համար, ինչպիսիք են ցուցարարների տրանսպորտի, սննդի, կացարանի կամ այլ կազմակերպչական ծախսերը, որոնք չպետք է արգելված լինեն։
Ես կարող եմ եզրակացնել, որ էս հոդվածը որոշ մարդկանց պատժելու գործիք է։ Իսկ Իոաննիսյանը դրա իմաստի մեջ ժողովրդավարություն էր դնում»։