Ուրբաթ, 11 հուլիսի, 2025 թ.
|
Ստեփանակերտում`   +18 °C

«Փաշինյանը կա՛մ մոլորության մեջ է, կա՛մ փորձում է մանիպուլացնել»․ Էդուարդ Շարմազանով

«Փաշինյանը կա՛մ մոլորության մեջ է, կա՛մ փորձում է մանիպուլացնել»․ Էդուարդ Շարմազանով
318
Հինգշաբթի, 30 հուլիսի, 2020 թ., 00:10

ՀՀԿ խոսնակ Էդուարդ Շարմազանովի գրառումը․ «Մոլորություն և ինքնախաբեություն է կարծել, թե դաշնակցում են միայն ժողովուրդները, բայց ոչ երբեք՝ քաղաքական էլիտաները:

Ժողովուրդների դաշնակցությունն ամրապնդվում է, երբ դաշնակցում են էլիտաները և թուլանում դրանց բացակայության պայմաններում:

Հետևաբար, Փաշինյանը կա՛մ մոլորության մեջ է, կա՛մ փորձում է մանիպուլացնել, երբ նշում է, թե «Ռուսաստանը պետք է միայն դաշնակցի հայ ժողովրդի ու ոչ թե Պետրոսյանի, Սարգսյանի, Քոչարյանի կամ նույն Փաշինյանի հետ»:

Համաշխարհային պատմությունը հարուստ է օրինակներով, երբ իշխող ռեժիմների փոփոխությունը հանգեցնում է միջպետական դաշինքների փլուզման:

Օրինակնե՞ր՝ խնդրեմ. մինչև 1917-ի Ռուսական հեղափոխությունն Անտանտի երկրները Ռուսաստանի նվիրյալ դաշնակիցներն էին, սակայն բոլշևիկյան հեղաշրջումից հետո դարձան Ռուսաստանի ախոյանները:

Մինչև Կուբայի հեղափոխությունն ԱՄՆ-ն Կուբայի գլխավոր դաշնակիցն էր, սակայն Կաստրոյի իշխանության գալուց հետո իրավիճակը կտրուկ փոխվեց:

Եթե Ալյենդեի նախագահության տարիներին (1970-1973թթ.) խորհրդա-չիլիական հարաբերությունները մոտ էին դաշնակցային կոչվելուն, ապա Պինոչետի հեղաշրջումից հետո դրանք կտրուկ վատթարացան:

Մեկ օրինակ ևս. մինչև 1979-ի Իսլամական հեղափոխությունն ԱՄՆ-ը համարվում էր Իրանի հիմնական դաշնակիցը, իսկ Մոհամմեդ Ռեզա Փեհլևի շահի ղեկավարության շրջանում Իրանը բարիդրացիական հարաբերություններ ուներ Իսրայելի հետ:

Մինչդեռ հարաբերությունները սրվեցին Իրանում հեղափոխության հաղթանակից հետո. թե՛ Միացյալ Նահանգները, թե՛ Իսրայելը դարձան Իրանի գլխավոր հակառակորդները:

Եվ ուրեմն՝ հարկ է նշել, որ պետությունների միջև դաշնակցությունը մեծապես կախված է նրանց ղեկավարների քաղաքականությունից, ինչը չի գիտակցում, կամ չի ցանկանում գիտակցել Նիկոլ Փաշինյանը:

Դժվար է ակնկալել դաշինքի ամրապնդում, երբ դու ուղիղ հարվածում ես ՀԱՊԿ հեղինակությանը կամ գազի վաճառքի գնագոյացման խնդիրները քննարկում ես ոչ թե Պուտինի, այլ Լուկաշենկոյի հետ:

Գրեթե անհնար է զարգացնել միջպետական դաշնակցային կապերը, երբ վարչապետը Տավուշի ռազմական միջադեպից նույնիսկ 2 շաբաթ անց անկարող է ուղիղ կապ հաստատել Ռուսաստանի նախագահի հետ:

Ուստի միջպետական հայ-ռուսական դաշնակցության թուլացման պատասխանատուն ոչ թե հայ ժողովուրդն է, այլ Փաշինյանն ու իր ապաշնորհ ռեժիմը: Թեև պրն աննախադեպն իր ոճով ձախողման պատճառը փնտրում է ոչ թե իր, այլ մյուս կողմի ժողովրդի մեջ»: