Երեքշաբթի, 24 դեկտեմբերի, 2024 թ.
|
Ստեփանակերտում`   0 °C

«Տնօրինությունն ասում էր` համարեք այդ աշակերտն էլ չկա, թող նստի հանգիստ». Հասմիկ Բաբաջանյան

«Տնօրինությունն ասում էր` համարեք այդ աշակերտն էլ չկա, թող նստի հանգիստ». Հասմիկ Բաբաջանյան
1727
Կիրակի, 12 նոյեմբերի, 2023 թ., 21:48

Լրագրող Հասմիկ Բաբաջանյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Տնօրինությունն ասում էր՝ համարեք այդ աշակերտն էլ չկա, թող նստի հանգիստ։ Այդպես յուրաքանչյուր դասարանում մի երկու աշակերտ ունեի։ Վախեցած, հանգիստ նստում էին։ Փոքր քաղաք էր, համապատասխան տեղ չկար, որ տանեին։ Նրանց հետ մտերմանալով, զգացի, որ նրանք մեզ՝ խելացիներիս, ավելի շատ բան ունեն սովորեցնելու։ Ես սա պատմում եմ, որովհետև ուզում եմ համոզվեք, որ եթե մարդու ուղեղը թույլ է լինում, սիրտը փոխարինում է ուղեղին։ Կրկնակի սիրտ է ունենում։
Մարտի 8-ին մեր քաղաքի բուլվարից «համարեք այդ աշակերտն էլ չկան» մի երկար, շատ երկար կոթով ծաղիկ էր պոկել ու բերել դասարան, որ ինձ նվիրի։ Ծաղիկի անունը չգիտեմ, բայց բոլորդ էլ կպատկերացնեք՝ շատ բոյով ու չորս թերթանի ծաղիկ է։ Ճանապարհին թերթերը պոկվել ու մի թերթ էր մնացել։ Դասի ժամին բերեց, որ ինձ տա, զգացի, որ աշակերտներս փռթկոցները հազիվ են զսպում, ու պիտի պայթի, սաստող հայացքով նայեցի նրանց ու վերցրի երկարակոթ, մի թերթանի ծաղիկը եվ շնորհակալություն հայտնեցի։ Հետո խնդրեցի աշակերտներից մեկին, որ ուսուցչանոցից ջրով լիքը տարա բերի, որ դնենք մեջը։ Ծաղիկ բերողը ինքը թռավ ու բերեց, մեջը տեղադրեց մի թերթանի կոթը։ «Բայց ախր»... երեխաների խոսքը ընդհատեցի՝ եթե սիրով է նվիրում, ծաղիկ կտա։
Հաջորդ օրը ականատես եղանք, որ այդ մի թերթը չորսն է դառել։ Նույնիսկ գույնն եմ հիշում՝ մանուշակագույն։ Երեխաները զարմացան, իսկ ծաղիկ նվիրողը ուրախությունից թռչկոտում էր։ Մենք մի դաս անցանք կյանքի՝ եթե սեր կա, ծաղիկը կբացվի։ Դասից հետո ծաղիկ բերողը մոտեցավ՝ ես նորն էի բերել, որովհետև այդպես էի ուզում։ Նրա աչքերում թափված թերթիկների ցավը կար։ Նա ուզում էր օր առաջ համոզել, որ սիրով է նվիրել»։