«Առաջին անգամ խոսեց Հայաստանով իրանական գազի տարանցման հնարավորության մասին». Հակոբ Բադալյան

373

Ուրբաթ, 06 օգոստոսի, 2021 թ., 03:06

Քաղաքական մեկնաբան Հակոբ Բադալյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․ «Վարչապետ Փաշինյանի՝ Իրան այցի կապակցությամբ թերևս հետաքրքիր է հիշել 2017 թվականին Հասան Ռոհանիի վերընտրության ու պաշտոնամուտի առիթով Սերժ Սարգսյանի այցը, դարձյալ օգոստոսի 5-ին, եթե չեմ սխալվում:

Հետաքրքիր է մասնավորապես այն, որ Սերժ Սարգսյանը գտնվում էր արձակուրդում, որն ընդհատեց Իրան մեկնելու և պաշտոնամուտին մասնակցելու համար: Եվ հետաքրքիր էր այն, որ նա այդ այցից առաջ փաստացի առաջին անգամ խոսեց Հայաստանով իրանական գազի տարանցման հնարավորության մասին, «եթե բոլոր կողմերը լինեն համաձայն»: Թե որոնք էին բոլոր կողմերը, Սարգսյանը, բնականաբար, բաց էր թողել, միաժամանակ ասելով, թե առայժմ (այդ պահին), թեման միայն փորձագիտական օրակարգում է:

Նրա այցը, սակայն, գուցե ավելի ուշագրավ էր մեկ այլ ասպեկտով: Բանն այն է, որ հուլիսի վերջին, երկարատև դադարից հետո, առաջին անգամ Հայաստան էր ժամանել իսրայելցի բարձրաստիճան պաշտոնյա՝ Իսրայելի ռեգիոնալ գործակցության նախարարը: Երևանում Սերժ Սարգսյանը չէր ընդունել նրան, հենց արձակուրդում լինելու պատճառով, թեև մի քանի օր անց նա ընդհատեց արձակուրդն ու մեկնեց Իրան պաշտոնամուտի արարողությանը:

Այդ ժամանակագրական զուգահեռն առավել ուշագրավ լույսի ներքո հայտնվեց օգոստոսին, երբ Սերժ Սարգսյանը մեկնեց Սոչի՝ Պուտինի հետ հանդիպման: Եվ ինչն էր առանձնահատուկ ուշադրության արժանի, որ նույն օրը Սոչիում էր նաև Իսրայելի վարչապետ Նաթանյահուն, որը Պուտինի հետ հանդիպեց Սերժ Սարգսյանից առաջ և այդ հանդիպմանը բարձրացրած նրա առանցքային հարցն Իրանի ռեգիոնալ ներկայության աճին հակազդելն էր:

Նույն թվականի նոյեմբերին արդեն Իսրայել մեկնեց Հայաստանի արտգործնախարար Նալբանդյանը: Իսրայելում Նաթանյահուի հետ հանդիպման վերաբերյալ իսրայելական կողմի հաղորդագրության մեջ նշվում էր, որ Նաթանյահուն Նալբանդյանի հետ զրույցում էլ կարևոր է համարել Իրանին հակազդելը, զսպելը; Հայկական կողմի հաղորդագրությունը, բնականաբար, չէր տվել այդպիսի քննարկման մասին ոչինչ, թեև դա չէր խանգարել, որ Իրանից պաշտոնապես կոչ անեն Երևանին «չտրվել սիոնիստական ռեժիմի», այսպես ասած, նկրտումներին:

2017 թվականի հուլիս-նոհյեմբեր «հայ-իսրայել-ռուս-իրանական» այդ գիծը համենայն դեպս արժանի էր ուշադրության, անկասկած «այսբերգի» թերևս միայն տեսանելի մասով, քանի որ դրանում տեղի ունեցած զարգացումների «արձագանքն» իրական քաղաքականության ռեժիմում թերևս «հնչել» է կամ առնվազն կարող էր «հնչել» բավականին երկար»:

Աղբյուրը` Հակոբ Բադալյան