««Փարոս» հյուրանոց-ռեստորանը՝ ժամանակի ճարտարապետական հպարտությունը». Գևորգ Թոսունյան

Լրագրող Գևորգ Թոսունյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ ««Փարոս». Լքված հյուրանոցն ու շունը
1960-ական թվականները Երևանի համար բուռն զարգացման ժամանակաշրջան էին: Քաղաքը ծաղկում էր՝ նոր շինություններով հարստանալով, և այդ շրջանում էր, որ բացվեց «Փարոս» հյուրանոց-ռեստորանը՝ ժամանակի ճարտարապետական հպարտությունը: Այն տեղակայված էր մայրաքաղաքի ծայրամասում՝ շրջապատված 30 հեկտար հիասքանչ կանաչ տարածքով, որտեղ աճում էր ավելի քան 750 ծառ:
Սակայն ժամանակի անողոք ընթացքը փոխեց ամեն ինչ: Այսօր «Փարոսը» կանգնած է՝ որպես անցյալի ուրվական՝ կոտրված ապակիներով, հանված դռներով և վնասված պատերով: Նախկին շքեղ հյուրանոցը, որտեղ ժամանակին հնչում էին երաժշտություն և ուրախ ձայներ, այժմ լռության մեջ է:
Բայց այս պատմության մեջ կա մի անսպասելի հերոս: Մի շուն, որի ծագումն անհայտ է, ինքնակոչ դարձել է այս լքված վայրի պահապանը: Նա իր վրա է վերցրել տարածքի պաշտպանության պարտականությունը՝ երբեք չլքելով այն և միաժամանակ թույլ չտալով որևէ մեկին ներխուժել իր «թագավորություն»: Կարծես այս հավատարի էակը մարմնավորում է հին ժամանակների անվտանգության ծառայությունը:
Այս պատմությունը խորհրդանշական է դառնում մեր ժամանակների համար: Մինչ մարդիկ՝ սեփականատերերը և պետական մարմինները, մոռացության են մատնել այս վայրը, մի պարզ շուն ցուցաբերում է այնպիսի նվիրվածություն և հավատարմություն, որը հաճախ բացակայում է մարդկային հարաբերություններում:
«Փարոսի» ճակատագիրը մղում է մտորելու ոչ միայն լքված շինությունների ապագայի, այլև հավատարմության և պատասխանատվության մասին: Միգուցե այս շան օրինակը պետք է հիշեցնի մեզ, որ յուրաքանչյուր կառույց, յուրաքանչյուր հուշ մեր պատմության մի մասն է, որը արժանի է պահպանման և հոգատարության»: