«Ճակատում դրական բեկման ուրվագծեր են երևում». Հայկ Մարտիրոսյան
428
Չորեքշաբթի, 21 հոկտեմբերի, 2020 թ., 04:10
Քաղաքագետ Հայկ Մարտիրոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. ««Բայրաքթարներ»-ի՝ միմյանց հաջորդող խոցումը նշանակում է, որ հայկական կողմում հակաօդային պաշտպանությունում իրավիճակային լուրջ և խիստ դրական բեկում կա: Կարելի է կռահել, թե դա ինչով է պայմանավորված: Լավ լուրերը մի քանի ժամվա ընթացքում սկսեցին հաջորդել ծայրահեղ վատ լուրերին: Իսկ դա իր հերթին նշանակում է, որ հայկական կողմում բեկում մտցնելու անհրաժեշտությունը դարձավ բացառիկ առաջնայնության գործոն: Հաղթանակ դեռ արձանագրված չէ: Դրան կարող ենք հասնել ծանրագույն աշխատանքի արդյունքում: Բայց հաղթանակին մենք այլընտրանք չունենք: Մտահոգիչ է սակայն հասարակական տարակարծություններով բացահայտվող մտածողական լուրջ տարբերությունները մի քանի ճամբարների միջև, որոնց մի մասում իսպառ բացակայում է միտքը, մյուսում առկա է վախ՝ մտավոր խոսք, բովանդակություն արտահայտելու հնարավոր հետևանքների հանդեպ: Պատերազմները հաճախ տարբեր երկրներում հանգեցնում են բռնատիրությունների սահուն հաստատման: Բայց իշխանական բռնատիրությունից առավել սարսափելի է հոտային, հասարակական առանձին շերտերի կողմից հաստատվող ինտելեկտուալ բռնատիրությունը մտածող և արտահայտվող զանգվածի նկատմամբ: Մինչ ճակատում ճակատագիր են որոշում զինված ուժերը, թիկունքում պատերազմն ուղղորդում, քննարկում և իրականում հաղթանակի գաղափարը սատարում են մտածողները, մտավորականներն ու քննական խոսք հնչեցնողները: Հասարակական հոտային մոտեցումներ որդեգրող առանձին շերտեր, իրենց հերթին ճնշելով այդ շերտին պարտադրվող համընդհանուր լռությամբ, քաղաքական ֆոն են ստեղծում, որի պայմաններում ճակատի մտային սատարումը թիկունքի հանրությունկց դառնում է խիստ բարդ: Այս պատերազմում մենք տրամադրությունների փոփոխությունների ենք ականատես լինում: Երեկվա անդառնալի թվացող կորուստները փոխակերպվում են այսօրվա վստահ ձեռքբերումների: Բայց, ինչ էլ որ լինի, ճակատի անվեհեր մարտիկների սատարումը թիկունքում լինում է նաև լայնահոս և բաց տեղեկատվության և մշտապես քննարկվող, օրվա քաղաքական հոսանքներին երբեմն քննադատականորեն առնչվող հայացքների շրջանառությամբ: Ժողովրդավարական, հայրենասեր և մտածող թիկունքն է, որ իր մտածող և ոչ ամբոխային խոսքով դառնում է պատերազմի մաս և հանրային հրամանատարության մասնակի դրական դեր ստանձնում: Այսօր օրամուտի լուրերը ճակատից ուրախալի են: Վաղը կարող են և այդքան դրական չլինել: Մյուս օրը՝ դարձյալ դրական: Բայց, ինչ էլ լին, ճակատում դրական բեկման ուրվագծեր են երևում: Թիկունքում նույնպես առողջացում և բոլորովին նոր հանրային հոգեբանական իրավիճակի հաստատումն այլևս անհրաժեշտություն է դառնում: Ճակատը մեկն է և այն ձգվում է ամենուր՝ ուր հայ կա»:
