«Էս գիշեր մադամ Էրատոն «կանցերտ» ա տվել Եռաբլուրում». Արամ Գևորգյան

Բլոգեր, խմբագիր Արամ Գևորգյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Էս գիշեր մադամ Էրատոն ա «կանցերտ» տվել Եռաբլուրում։ Գիշերը 12-ից հետո ախռանայով գնացել ա Եռաբլուր՝ իր օգնականի որդու ծնունդին։ Հա, տենց զոհվածի ծնող էլ կա, ով աննայի մոտ օգնական ա աշխատում։ Բայց դա լրիվ այլ թեմայա։
Սրան տեսնում են Գևորգյան Էրիկի ու Խաչատրյան Վահագնի ծնողները, ովքեր այդ ուշ ժամին Եռաբլուրում են լինում։ Տեսնում են ու աշխարհի տակի եղածն ասում սրա երեսին։ Հատկապես Վահագնի մայրը, ում որդու շիրմի հենց դրա օգնականի որդու շիրիմի հաջորդ շարքում է, կես ժամ անդադար աշխարհի տակի եղածն ասում ա սրան։ Սա էլ աներեսի պես 40-50 րոպե նստում ու լսում ա այդ ամենը։ Ու վերջում, երբ սա գնալուց ա լինում, Էրիկի մայրը սրա հետևից գոռում ա․ «անգերեզման ես մնալու»։ Սա դրանից նեղվում, հեռսոտում, գալիս, հարձակվում ա այդ ծնողի վրա, մատ թափ տալիս, թե բա՝ «դուք ձեր հալը հըլը կտեսնեք, էս ի՞նչ անեծքներ եք տալիս»։ Վահագնի հորն էլ առանձին ա զգուշացնում, որ ինքն ու կինը «դեռ կտենան իրանց հալը»...
Պարզապես ասեմ, որ սրանք այն տղաների ծնողներն են, ովքեր իրենց զավակների մարմինները ամիսներով ման են եկել ու այս պետության հանցավոր անգործության արդյունքում՝ ժամանակին չեն գտել։ Էրիկի ամբողջական մարմինը 10 ամիս եղել ա դիահերձարանում, չեն ասել, Վահագնի մարմնի մի մասը 2,5 տարի հետո են տվել ծնողներին՝ այն էլ ծնողների՝ դիահերձարան կատարած պատահական զանգից հետո։ Ու էս ամենի թիվ մեկ պատասխանատուի «կինը», ով նաև մե՜ծ ներդրում ունի Եռաբլուրի մեծացման ու այդ տղաներին փակ դագաղներով հողի տակ դնելու գործում, հիմա էլ այդ ծնողներին ա հաթաթա տալիս, հաշվեհարդարով սպառնում։ Իբր քիչ են արել, քիչ են ցավեցրել, քիչ ծնողի են հալածել, գցել բանտերը. հիմա էլ անձամբ են սպառնում... աննա՛, որ դու, մարդդ ու սերունդներդ գերեզման չեք ունենալու, դա ձեզ բազմիցս ա ասվել, ու, եթե դրանից նեղվում եք՝ կարանք ամեն օր կրկնենք։ Ունենալու դեպքում էլ այն հանրային զուգարանի տարածքում է լինելու։ Այնպես որ սպառնալիքներդ պահի՛ր կրթվողներիդ ու քո հպատակների համար։ Էդ ծնողներին քո պեսները, քո տեսակը չեն կարող վախեցնել։ Իրանք իրանց ամենաթանկին արդեն կորցրել են ու էլ կորցնելու բան չունեն, որ մի հատ էլ սպառնում ես։
Հա, ու աշխատի էլ Եռաբլուրում չերևաս։ Ընդեղ քեզ, բացի 3-4 քո «աշխատողներից», ուրիշ ոչ ոք չի սպասում։ Ու ամեն անգամ նույն արձագանքին ես արժանանալու։ Դեռ բախտդ բերել ա, որ ուշ ժամի ու ծպտված ես գնացած եղել»: