«Ապրում ենք նոունսենսի մեջ` երբ պետությունը ինքն իրեն հակադրում է ժողովրդի ազգային իդեալներին». Արա Պողոսյան

Քաղաքագետ Արա Պողոսյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Իշխանությանը սերտաճած (էն տղու ասած) քաղհասարակությունը դե ծպտուն չի հանի, մի բերան չի ասի, թե մի աննորմալ ինչպես է պետությունն հակադրում Եկեղեցուն։ Թե ինչպես է մի աննորմալ, հասարակության մեջ ատելություն առաջացնում պետության նկատմամբ։
Այլ՝ խաղաղ պայմաններում, երբ Պետություն-Եկեղեցի փոխհարաբերությունները կլինեին պատշաճ, գուցե իմաստ ունենար քննարկել Եկեղեցում պետական դրոշ դնելու թերևս այս անիմաստ գաղափարը, իսկ հիմա, սա մարդկանց ենթագիտակցության մեջ ավելի շատ դաջվում է որպես ինտերվենցիա՝ զավթում։
Մենք էդպես էլ չկարողացանք սրանց բացատրել, որ պետությունը ինքնին նպատակ չի եղել որևէ ժողովրդի համար, այլ եղել և մնում է միջոց՝ ազգային իդեալներին, նպատակներին հավաքական ուժերի ինստիտուցիոնալ կազմակերպման միջոցով հասնելու համար։
Այն պահին, երբ պետությունը կդառնա նպատակ, այդ պահից այն կվերածվի բռնիչ բութ գործիքի, որի գոյության իմաստը քաղաքացիներին հարստահարելն ու բռնության միջոցով ենթարկեցնելն է։
Սրա օրինակը կայսրություններն են, որոնք իրենց հերթին հավաքական ուժի ինստիտուցիոնալ կազմակերպման միջոցով հետապնդում են կայսերական շահեր, սակայն այդ շահերը չեն համապատասխանում այլ էթնիկ միավորների հավաքական շահերին, ինչը առաջացնում է բնական հակազդեցություն և հանուն անկախության՝ պայքար։
Իսկ պատկերացրեք, եթե այդ կայսրությունները սկսեին հետապնդել յուրաքանչյուր միավորի հավաքական շահերը... այդ պարագայում անիմաստ կլիներ ազգային-ազատագրական շարժումը, քանի որ ո'չ թե պետություն ինստիտուտն է ժողովուրդների բնական պահանջը, այլ սեփական տեսակի արժանապատիվ հարատևման իդեալը սեփական հայրենիքում՝ իր լեռներով ու գետերով, դաշտերով ու լճերով...
Բայց դա հնարավոր չէ, որովհետև որևէ տեսակի արժանապատիվ հարատևումն իր սեփական հայրենիքի տարածքում հնարավոր է բացառապես սեփական ուժերի ինստիտուցիոնալ կազմակերպման միջոցով, այսինքն՝ պետության։
Այս իմաստով մենք ապրում ենք բացառիկ նոունսենսի մեջ՝ երբ պետությունը ինքն իրեն հակադրում է ժողովրդի ազգային իդեալներին, ինչը վաղ թե ուշ կառաջացնի հակազդեցություն պետության դեֆորմացիայի նկատմամբ»: