«Հոկտեմբերի 27- ին և մարտի 1-ին անասնական հրճվանք ապրածներն այսօր դատապարտում են բռնապետությունը»․ Վ․ Աթանեսյան

Քաղաքական վերլուծաբան Վահրամ Աթանեսյանը գրում է. «Սա Հայաստանն է․․․ Այստեղ կարելի է տեսնել, թե ինչպես է թիկնազորը մարդուն ոտքի տակ տալիս և լռել․․․ Այս երկրում տասնյակ հազարավոր մարդիկ հոկտեմբերի 27-ին և մարտի 1-ին անասնական հրճվանք են ապրել։ Այստեղ Պեմզաշենում մորթվող կնոջ աղաղակը լսում՝ ականջները խցում են, ոստիկանություն չեն ահազանգում, բայց մի քանի օր հետո ցուցադրաբար հավաքվում՝ իբր ոճրագործի տունը հրկիզելու են գնում։ Այստեղ հոկտեմբերի 27- ին և մարտի 1-ին անասնական հրճվանք ապրածներն այսօր դատապարտում են բռնապետությունը։ Բայց եթե վաղը իշխանափոխություն լինի, նրանք առաջինն են գոռալու․ «Նիկոլին՝ կախաղան»։ Սա Հայաստանն է, երկիր, որ միայն օտարներին է սիրելի։ Որովհետև նրանց գնահատման չափանիշը հայկական չէ։ Ոչ ոք Հրանտ Մաթևոսյանին ավելի ստույգ չի հասկացել, քան՝ Բիտովը։ Դովլաթովը Մաթևոսյանի մասին մի հինգ տող բան ունի։ Դրանից վեր ոչ մի հայ իր ազգային հանճարի մասին չի կարողացել ասել։ Որովհետև ուշքը ոչ թե Մաթևոսյանի գրի, այլ, գուցե, շալվարի հազվագյուտ ճարմանդի վրա է եղել․ «Տեսնես գնե՞լ է, թե՞՝ նվեր ստացել»։ Էս ենք»։