«Մեր թշնամին դեռ 1940-ականներին դեմոգրաֆիական հարց է լուծել». Վահագն Դիլբարյան

Բիզնես բլոգեր, մարքեթոլոգ Վահագն Դիլբարյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Միտքս հենց այ հենց սրա մասին էր:
Ալեքսանդր Յակովլևին հարց են տալիս, թե ինչպես է ԽՍՀՄ-ն հաղթել Գերմանիային։
-Մսի հաշին,- սառնասրտորեն պատասխանում է վերջինս ու միսն ի նկատի ուներ միլիոնավոր զոհերն ու վիրավորները, այսինքն, մարդկային կյանքերը։
Ցավալին այն է, որ ղեկավարների սխալ հաշվարկված որոշումների արդյունքում, երբեմն, հազարավոր կյանքերի հաշվին էր կերտվում հաղթանակը։ Եթե նայենք պատերազմի հաղթող կողմերին ու թե ով ինչ շահեց ու ստացավ, բավականին հետաքրքիր պատկեր է լինում։ Ավելի ուշագրավն այն է, որ գիտնականներին ձեռք չտվեցին, այլ տեղափոխեցին ԱՄՆ, վառ օրինակը Վերներ ֆոն Բրաունն էր, ով պիտի հետագայում մասնակցեր ամերիկյան տիեզերական ծրագրի ստեղծմանը։ Մի խոսքով, այս թեմայով ժամերով կխոսեմ, չեմ ուզում ձեր գլուխը ցավեցնել, իմ դարդն այլ թեմա է։
Այս պատերազմում մենք կորցրել ենք 300000 հայ, պատկերացրեք 300000 տղամարդ, այդքան չստեղծված ընտանիք ու չծնված երեխաներ, այն էլ մի ազգից, որն ընդամենը նախորդ 35-50 տարվա ընթացքում միլիոնավոր կորուստներ էր ունեցել։ Սա դեմոգրաֆիական կատաստրոֆա է եղել մեր ազգի համար, որը, ցավոք, շարունակվում է մինչ օրս։
Վերջերս մի տեղ աչքովս տեղեկություն ընկավ, կարդացի։ Չգիտեմ՝ ինչքանով էր այդ փաստը ճիշտ, բայց փշաքաղվել էի դրանց երկարաժամկետ մտածելակերպից, աբսուրդ էլի, ոնց են այդքան երկար հաշվարկ արել։ Ուրեմն, ասվում էր, որ ադրբեջանական ԽՍՍՀ-ից մեկնած զինվորների ցանկի մի մեծ մասն Արցախից են եղել։ Այսինքն, մեր թշնամին դեռ 1940-ականներին դեմոգրաֆիական հարց է լուծել, կամ մտածել է դրա մասին՝ կրճատել տեղի արական սեռի բնակչությանը։ Սենց մտածելակերպ եմ ուզում ժողովուրդ, ովքեր երկար են խաղում, ովքեր իրավիճակից օգտվում են հանուն իրենց երկրի հետագա իրավիճակի բարելավման։ Այ հենց սրա մասին էր միտքս, որ թեկուզ և պատերազմական վիճակ, կորուստներ, օրհասական պահեր, բայց մարդիկ մտածել են, որ կարելի է հենց Արցախի հայերին քանակապես ավելի շատ ուղարկել ճակատ։ Չգիտեմ, սենց մտածելակերպ եմ ուզում, երկարաժամկետ, հաշվարկված, թեկուզ 80-150 տարով, բայց մեծ նպատակին հասնող»։