«Ինչ պետք է անենք մենք` մնացածներս». Հրանտ Տեր-Աբրահամյան

«Մարտական եղբայրություն» միաբանության անդամ Հրանտ Տեր-Աբրահամյանը ֆեյսբուքյան էջում գրել է․ «Քֆուրը նորաձև է «իրական Հայաստանում»։
Նորություն չէ, որ «Իրական Հայաստանում» հրապարակային քաղաքական խոսքի գռեհկացումն ու քֆուրիզացիան կայուն միտում է, և իրական նորաձևություն:
Միտում, որը հովանավորվում է, նաև՝ իրացվում է ամենաբարձր պաշտոնական մակարդակից սկսած:
Ո՞րն է պատճառը:
Պատճառը բավականին պարզ է:
Ո՞ր դեպքերում ես ստիպված դիմել հայհոյանքի քաղաքական խոսքում:
Այն դեպքերում, երբ պետք է ստեղծես սուր հակադրության, սուր բանավեճի նմանակում, որն իրականում չկա:
Իսկ որևէ իրական սուր բովանդակային հակադրություն այսօրվա իշխանություն-ընդդիմություն հիմնական խաղացողների մեջ չկա:
Նրանք բոլորն էլ պարտության մեծ կուսակցությունից են, ընդունում են պարտությունը՝ որպես հիմք, և ֆորմալ իմաստով վիճում են միայն նրա շուրջ, թե ով ավելի լավ իբր կբանակցի՝ կորզելու համար պարտվածի համար ավելի լավ պայմաններ:
Այսինքն, մեծ հաշվով խաբում են հայ ժողովորդին, որովհետև հայ ժողոցուրդը երբեք դուրս չի գա այս իրավիճակից, եթե ուժային գործոնի նորից չվերածվի:
Բոլորի առաջարկը՝ յոլա տանելու, հարմավելու առաջարկն է:
Սա հիմա չմանրամասնեմ՝ անվերջ շատ խոսել եմ էս թեմայից և հիմնավորել: Ցանկացողը հաստատ կգտնի, եթե իրոք հետաքրքիր է:
Հենց այս պատճառով էլ ստեղծում են հակադրության իմիտացիա՝ մեկը մյուսին խոստանալով դոմփել, բամփել, էլ լավ են քրֆում, էլ վատը....:
Ի դեպ, ունեն նաև ընդհանուր շահ՝ եղած ստատուս քվոն այս կամ այն ձևափոխումներով շարունակել նաև քսանվեցից հետո:
Ինչ պետք է անենք մենք՝ մնացածներս:
Այստեղ էլ գաղտնիք չկա:
Հակադրվել այս իրավիճակին բոլոր հնարավոր միջոցներով՝ սկսած մեր հրապարակային խոսքի մաքրությունից մինչև ամենօրյա հետևողական աշխատանք՝ ինքնակազմակերպվելու, իրական բովանդակային հակադրություն և այլընտրանք իրավիճակին ստեղծելու, հայ ժողովրդի համար ընկալելի ոչ թե Պարտության կամ յոլա գնալու այլ Հաղթանակի և Վերածննդի գաղափար և ուղի ձևակերելու համար, և ի վերջո մեր երկիրը մեզ վերադարձնելու նպատակով:
Ուրիշ բանի համար չարժի ոչ ապրել, ոչ դույզն իսկ ջանք թափել:
Հ.Գ. Համենայն դեպս, լեգիտիմ է նաև այն հարցը, թե ինչու էր պետք վերակենդանացնել Սրբազանի՝ արդեն բավականին մոռացված կերպարը՝ նոր ուժ տալ դրան»: