«Հայոց պատմության տարեգրության մեջ 1991 թ. Մյուռոնօրհնությունն առանցքային է». Հայր Ասողիկ Կարապետյան
109
Երեկ, 23:36
Մայր աթոռ սուրբ Էջմիածնի թանգարանների և արխիվի տնօրեն Հայր Ասողիկ Կարապետյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Հայոց պատմության տարեգրության մեջ 1991 թ. Մյուռոնօրհնությունն իր հոգևոր և գաղափարաբանական իմաստով առանցքային է: Այդ օրհնաբաշխ օրը 130-րդ Հայոց Հայրապետը՝ Տ. Տ. Վազգեն Ա. Կաթողիկոսը, հանձինս իր երջանկահիշատակ նախորդների և շնորհազարդ հաջորդների, անսասանորեն սահմանեց մի փրկարար ու պատմական ճշմարտություն՝ դարերի հոլովույթում թրծված և դոգմա դարձած՝ անառարկելի և անքննադատելի, անմերձենալի. «...Ինքնիշխան պետութեան անկախութեան հիմքերից մէկն է նաև հայ ազգի Եկեղեցու անկախութիւնը և ինքնիշխանութիւնը»: Ուստի Հայոց Հայրապետը՝ լինելով առաջին հոգևոր սպասավորը Հայաստանյայց Եկեղեցու, սուրբ պարտք ունի տեր և պաշտպան լինելու Հայոց Եկեղեցու ազատության, անկախության և ինքնիշխանության: Եվ, բնականաբար, ամեն մի ուխտապահ հոգևոր սպասավոր՝ դպիր, սարկավագ, քահանա (կամ աբեղա), եպիսկոպոս, սուրբ պարտականություն և հանձնառություն ունի կանգնելու իր Կաթողիկոսի կողքին՝ վասն Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի, վասն եկեղեցական կարգաց ու կանոնաց, վասն Սբ Եկեղեցու առաքելության: 1991 թ. թե՛ առաջ և թե՛ հետո Հայրենի պետությունը խորապես գիտակցել ու հարգել է, այլև պաշտպանել է այդ պատմական ճշմարտությունը՝ «հայ ազգի Եկեղեցու անկախութիւնը և ինքնիշխանութիւնը»: Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ. Ամենայն Հայոց Հայրապետը՝ լինելով Տ. Տ. Վազգեն Ա. Վեհափառի հավատարիմ ու նվիրյալ հոգեզավակն ու արժանահաջորդը (որ իր կյանքով ու ծառայությամբ վայելել է Տ. Տ. Վազգեն Ա. Հայրապետի կատարյալ վստահությունը), այսօրվա մեր փորձանաշատ կյանքում բոլորանվեր և հավատարիմ իր կաթողիկոսական խոստմանն ու ուխտին, իր երանաշնորհ նախորդների պես, մշտարթուն կանգնած է այդ սուրբ ավանդի պահպանման և պաշտպանության համար: Եվ հոգևոր դասի ամբողջությունն էլ, նույն գիտակցությամբ ու հանձնառությամբ, կանգնած է իր Օծյալ Հայրապետի շուրջբոլորը: Եվ ա՛յս է միակ շինարար՝ ազգաշեն ու հայրենակերտ ճանապարհը, որով պետք է առաջ գնանք մենք բոլորս՝ աշխարհական ու հոգևորական, ամենապարզ քաղաքացուց մինչև վերին պատասխանատու պաշտոնյան, քանզի մենք, սիրելիներ, ունենք մեկ Եկեղեցի, մեկ Հայրենիք, մեկ Պետություն՝ որպես աստվածաշնորհ պարգևներ: Նորեն լսենք, նորեն ականջալուր լինենք երանաշնորհ Հայրապետի փրկարար պատգամին և խորհենք... ի՛նչ ենք անում մենք... Տ. Տ. Վազգեն Ա. Կաթողիկոս Ամենայն Հայոց. «... Այս օրերին, երբ մեր Մայր Հայրենիքը հռչակել է իր պետական անկախութիւնը, Հայ Առաքելական Եկեղեցին բարձրաղաղակ ողջունում է այդ հռչակումը, այն գիտակցությամբ, որ ինքը՝ Հայ Եկեղեցին, իր սկզբնաւորման ժամանակներից մինչև մեր ժամանակները պահել-պահպանել է անկախութեան գաղափարը, հոգևոր կեանքի մակարդակի վրայ: Դարեր շարունակ բռնատէրերի լծի տակ հայ հաւատացեալը ինքն իրեն զգացել է ազատ ու անկախ միայն իր մայր Եկեղեցու կամարների ներքոյ: Արդար է հետևաբար, որ Հայ Եկեղեցին ճանաչուի նախավկան, նախակարապետը մերօրեայ պետական անկախութեան: Հայ Եկեղեցին, ինքնիշխանութեան ու անկախութեան գաղափարը իրականացրել է դարեր շարունակ նաև այլ Եկեղեցիների հետ իր յարաբերութիւնների ճանապարհին: Քրիստոնեայ մեծ Եկեղեցիներ, Բիւզանդական շրջանից սկսած, յաճախ ձգտել են իշխել Հայ Եկեղեցու և հայ ժողովրդի հոգու վրայ ու խափանել նրա ազգային ոգեկանութեան անկախութիւնը: Այդ տեսակետից Հայ Եկեղեցու պատմութիւնը մի հերոսամարտ է՝ ընդդէմ նման օտար Եկեղեցիների նուաճողական ձգտումների: Այսօր, մեր անկախ պետութեան հռչակումով, այժմէութիւն է ստանում նաև հայ ազգի Եկեղեցու հոգևոր անկախութեան ամրապնդման հրամայականը, իբրև հայ ժողովրդի միակ հարազատ Եկեղեցին, անկախ օտար կրօնական կենտրոններից: Մեր նոր ինքնիշխան պետութեան անկախութեան հիմքերից մէկն է նաև հայ ազգի Եկեղեցու անկախութիւնը և ինքնիշխանութիւնը»:
