Ուրբաթ, 11 հուլիսի, 2025 թ.
|
Ստեփանակերտում`   +19 °C

«Եթե ժողովրդի ուսերի վրա գալիս ես իշխանության ու խոստումներդ չես կատարում, մնում է դիմել բռնատիրության հաստատման». Հայկ Մարտիրոսյան

«Եթե ժողովրդի ուսերի վրա գալիս ես իշխանության ու խոստումներդ չես կատարում, մնում է դիմել բռնատիրության հաստատման». Հայկ Մարտիրոսյան
319
Ուրբաթ, 31 հուլիսի, 2020 թ., 15:10

Քաղաքագետ Հայկ Մարտիրոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Համատարած և ամենուր առկա տապալումների ֆոնին Փաշինյանը երկու տարի ուշացումով նոր միայն սկսել է հասկանալ մի բացասական ճշմարտություն՝ եթե ժողովրդի ուսերի վրա գալիս ես իշխանության ու խոստումներդ չես կատարում, քեզ մնում է դիմել միայն բռնության և բռնատիրության հաստատման՝ իշխանությունը պահելու համար:

Հակառակ պարագայում դու կորցնում ես իշխանությունը: Եվ ոչ միայն:

Ու քանի որ հայաստանյան խաբեբա տգիտապետությունը հընթացս է քաղաքականություն և կառավարում սովորում, իշխանության գագաթին կանգնած պոպուլիստն այդ հանգամանքը նոր է իր համար բացահայտում: Եվ բացահայտելուն պես՝ անցնում է գործողությունների: Եվ հիմա սկսվում է իրական, նախկին ռեժիմի հետ կապ չունեցած և չունեցող ընդդիմության ու ընդդիմադիրների քաղաքական հետապնդումների այլևս բացահայտ փուլ: Ու մինչդեռ քաղաքական պատվերներն առավել մեղմ են նրանց նկատմամբ, որոնց սեփական աներորդու խոստովանությամբ իշխանությունը բացահայտել է օտարերկրյա գործակալ լինելու մեջ և հետևաբար նրանց դիտարկում է գրեթե անձեռնմխելի, ապա հիմնական մամլիչն ուղղվելու և ուղղվում է նրանց դեմ, որոնք քաղաքական իրական և անկաշառ այլընտրանք են ներկայացնում իշխանության համար:

Դա, անշուշտ, բացի ստորություն լինելուց՝ նաև հիմարություն է՝ հենց իշխանության սեփական շահերի տեսանկյունից ելնելով: Բայց դա այլ՝ երկար թեմա է:

Փաստ է արդեն սակայն այն, որ Փաշինյանի խմբակն այլևս վերածվել է ռեժիմի, որն այլևս բռնում է քաղաքական իսկական ընդդիմությանն ու իսկական ընդդիմադիր անհատներին ճզմելու ուղի: Դա, սակայն, նրան կարող է հաջողվել կարճ ժամանակ միայն:

Հեռանկարում ապազգային նեոլևոնիստական այս խմբակը դատապարտված է քաղաքական զրոյացման: Եվ ոչ միայն զրոյացման:

Պատմության և քաղաքականության բնույթի ուղիները որոշակի կանոններ ունեն, որոնք գրեթե երբևէ կյանքը չի խախտում: Եվ համաձայն այդ կանոնների՝ խաբեբա և թույլ պսևդոհեղափոխական խմբակներն աղբանոցում են արագ ավարտում իրենց ուղին:

Եվ աղբանոցի այդ ուղին անցնում է այլախոհներին ճնշելու ու լռեցնելու փորձերի մացառուտներով: Բայց այն միևնույն է՝ ավարտվում է ճահճում, ուր աղբաջրերն են հոսում: Բարի ճանապարհ դեպի աղբանոց»: