Չորեքշաբթի, 05 փետրվարի, 2025 թ.
|
Ստեփանակերտում`   0 °C

«Իրական կյանքում «բնության խզբզանքներ» պիտակավորված մարդիկ փոխվելու ներուժ, սովորաբար, չեն ունենում»․ Դավիթ Անանյան

«Իրական կյանքում «բնության խզբզանքներ» պիտակավորված մարդիկ փոխվելու ներուժ, սովորաբար, չեն ունենում»․ Դավիթ Անանյան
149
Ուրբաթ, 13 դեկտեմբերի, 2024 թ., 02:12

ՊԵԿ նախկին նախագահ Դավիթ Անանյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «Օրվա անիմաստ իրադարձությունների համատեքստում...
Շատ մշակույթներում «բնության խզբզանք» արտահայտությունը այլաբանորեն է կիրառվում՝ նկարագրելու մարդկանց, ովքեր չունեն կամքի ուժ, բարոյական սկզբունքներ կամ էական ներդրում չունեն հասարակության մեջ:
Եթե ​​պատկերացնենք մարդկությունը որպես Աստծո կամ բնության կողմից ստեղծված մի հոյակերտ նկար, ապա այս կտավում յուրաքանչյուր մարդ առանձին ֆրագմենտ է, որը խորություն և բազմազանություն է հաղորդում նկարին: Այնուամենայնիվ, ինչպես ցանկացած արվեստի կոթողում, այնպես էլ Աստծո ու բնության կողմից ստեղծված համայնապատկերում, հաճախ վրձնահարվածները կարող են թվալ (իսկ որոշ դեպքերում՝ իրապես) մշուշոտ են կամ անտեղի. դրանք «խզբզոցներ» են:
Այլաբանական իմաստով «բնության խզբզանք» բնորոշված մարդիկ նման են անորոշ կամ պատահական վրձնահարվածների, որոնք առաջին հայացքից չեն տեղավորվում ընդհանուր պատկերի մեջ, չեն կրում հստակ իմաստ կամ նպատակ և երբեմն նույնիսկ կարող են թվալ որպես նկարչի սխալ:
Այդպիսի «բնության խզբզանքները», ըստ էության, այն ​​անհատներն են, որոնց վարքն ու գործողությունները խոչընդոտում են սոցիալական փոխազդեցությանը, նվազեցնում ընդհանուր ներդաշնակությունը կամ նույնիսկ հակադրվում են առաջընթացին, առողջ էթիկային և բարոյականությանը: Նրանք չեն գտնում մարտահրավերներին դիմակայելու կամ նույնիսկ զարգացման ընդհանուր հոսքով առաջ շարժվելու դիմացկունություն՝ դեպի լավը փոխվելու կարողություն:
Ընդհանուր կտավի վրա վառ և ոգեշնչող գույներ լինելու փոխարեն՝ դրանք մնում են անտեսանելի, և, եթե արվեստի աշխարհում յուրաքանչյուր խզբզոց կարելի է վերածել գեղեցկության տարրի, եթե դրան մոտենաս ստեղծագործական համբերատարությամբ և մակերեսային տպավորության խորությունը տեսնելու ցանկությամբ, ապա իրական կյանքում «բնության խզբզանքներ» պիտակավորված մարդիկ իրենց ներսում փոխվելու, աճելու և հասարակության մեջ իմաստալից ներդրում ունենալու ներուժ, սովորաբար, չեն ունենում»:

Աղբյուրը`   Դավիթ Անանյան