«Ո՞նց կարող է հանձնվողը, դավաճանածը հաղթանակած հայ ժողովրդին ներկայացնել»․ Սևակ Հակոբյան

Լրագրող, խմբագիր Սևակ Հակոբյանը տեսանյութ է հրապարակել՝ կից գրառմամբ․ «Ի՞նչ պատվեր էր տվել Ալիևը․ «Կարճ ասած»։

«Մայիս ամիսը մեզ համար միշտ շատ ավելի մեծ նշանակություն է ունեցել, քան Հայրենական պատերազմում հաղթնակ տարած որևէ այլ երկրում, որովհետև մեզ համար եղել է հաթանակների ամիս, եռատոն։ Մայիսի 9-ին մենք նշել ենք Շուշիի ազատագրման օրը, Արցախի Պաշտպանության բանակի հիմնադրման օրը, Հայրենական Մեծ պատերզմում տարած հաղթանակի օրը։ Մայիսի 28–ին՝ Սարդարապատում մեր հաղթանակի և Առաջին Հանրապետության հիմնադրման օրը։ Իրոք՝ հաղթանակների ամիս։ 5-րդ տարին է, որ մայիսի 9-ը չենք նշում, պարզապես ոչ աշխատանքային օր է։ Նշելու սիրտ չկա, տրամադրություն չկա, ո՛չ Շուշին կա, ո՛չ Պաշտպանության բանակը։

Այսօր զզվելի տեսարան էր աչքերիս։ Լուրջ եմ ասում, զզվելս եկավ։ Առաջ Հայաստանի պաշտոնական էլիտան գնում էր հաղթանակի զբսայգի, հարգանքի տուրք մատուցում Հայրենական պատերազմում զոհվածների հիշատակին, տոնում հաղթանակը, այնուհետև այցելում էին Եռաբլուր, Արցախյան պատերազմում նահատակվածներին հարգանքի տուրք մատուցում և տոնում նրանց արյամբ ձեռք բերված Շուշիի հաղթանակը։ Այսօր Նիկոի պաշտոնյաները եկել էին միայն Հաղթանակի զբոսայգի։ Բոլոր պաշտոնյաներին համառ լրագրողները հարցնում են՝ այսօր ձեզ համար ի՞նչ օր է, եռատո՞ն է, թե՞ ոչ. ԱԽ քարտուղարն ասում է՝ ոչ, Եռատոն չէ, Շուշիի հաղթանակ չկա, սա նախկինների ազատագրած Շուշիում էր հարսանիքն անում, ինքը հանձնեց, էլ տոն չկա իր համար։ Պաշտպանության փոխնախարար Արման Սարգսյանը ցրում է, ասում է՝ չեմ պատասխանի, չեմ մտնի ձեր տրամաբանության մեջ, արտաքին գործերի փոխնախարար Մնացական Սաֆարյանը ասում է՝ հաղթանակի օրն է Հայրենական պատերազմում։

Պատերազմում, այո, պարտվել ենք, չկա երկիր, որ պարտված չլինի, բայց ո՞րն է ձեր նման կորցրել դեմքը, ո՞րն է ուրացել իր կորուստը։ Ո՞վ է ձեր ճակատին զենք դրել ու ասում՝ մոռացի՛ր Շուշին։ Ալիևն է պատվիրե՞լ, նա՞ է պահանջել, որ հիշեք միայն իր հաղթանակը, իսկ մեր հաղթանակների մասին մոռանաք։ Դուք էլ պետության էլիտա եք կոչվո՞ւմ, ղեկավար եք կոչվո՞ւմ։ Էսքան անողնաշա՞ր։ Ասենք, չխոսեցիք Շուշիի ազատագրման տոնի մասին, մոռացությա՞ն եք տալիս։ Հույս չունենաք։ Ձեր մասին շատ ավելի շուտ կմոռանան, քան դուք պատկերացնում եք, բոլորը երազում են, որ էս ձեր խմբակն արագ ավարտի իր քաղաքական կարիերան, ու ձեր մասին հիշեն միայն պատմության դասագրքերը թերթելիս՝ որես համաշախարհային պատմության մեջ բացառիկ դավաճանների խմբի, դուք մոռացության եք մատնվելու, քաղաքական պատմության աղբարկղն եք գնալու, դուք էն սարսափելի երազն եք լինելու, որ առավոտ զարթնում ու պատմում են ջրին, բայց մայիսի 9-ը մնալու է որպես Շուշին ազատագրելու օր։ Մենք երազում ենք այդ ազատագրումը վերականգնելու մասին, ու ով գիտե՝ ինչպես կդասավորվեն զարգացումները, գուցե և իրականություն դառնա։ Այսօր՝ Շուշիի ազատագրման օրը, Ալիևն ու կինն են այցելել Շուշի, չայ խմելու են գնացել․ դիտամբ են արել, մեզ ցավեցնելու համար։ ՔՊ-ն ու Ալիևը նույն բաներն են ասում, սրանք ասում են՝ մոռանանք Շուշիի մասին, նա էլ ասում է՝ Շուշին իմն է։ Ղալաթ եք արել։

Նիկոլ Փաշինյանը ուղերձ է հղել, ոչ մի խոսք Շուշիի հաղթանակի մասին, նույնը և պետական բոլոր պաշտոնյաների ուղերձները․ լուրջ կասկածներ ունեմ, որ հրամանը Ալիևից է գալիս։ Էս տարի պատվիրում է չնշել Շուշիի ազատագրումը, հաջորդ տարի պատվիրելու է, որ սեպտեմբերի 27-ը կամ նոյեմբերի 9-ը հայտարարեք Ադրբեջանի հաղթանակի տոն․ էն որ գրիչով հանձնեցիր հսկայական շրջանները, առանց կրակոցի։ Մյուս տարի էլ կպահանջի, որ Պրահայի հոկտեմբերի 5-ը հայտարարեք տոն։ Դուք էիք, չէ՞, սեպտեմբեր 19-ը հայտարարում ինքնիշխաության օր, էն որ հայրենակիցները հազարամյա հողը թողեցին, իրենց կառուցած տները թողեցին, լցվեցին մեքենաներն ու փախան՝ չցեղասպանվելու հույսով, ասում էիք ինքնիշխանության օր է։

Նիկոլը Մոսկվայում մասնակցում է հաղթանակի զորահանդեսի․ դու ի՞նչ կապ ունես հաղթանակի հետ։ 20 երկրի ղեկավար Մոսկվա է ժամանել, հաղթանակի զորահանդեսին, նրանք բոլորը ասելու, պատմելու, հպարտանալու բան ունեն, դո՞ւ ինչ ունես։ Բելառուսի, Ղազախստանի, Չինաստանի, Սերբիայի, Սլովակիայի, Վիետնամի, Բրազիլիայի, լիքը երկրի ղեկավարներ են Մոսկվայում, ամեն մեկը ինչ-որ արած ունի, որով կարող է հպարտանալ, դո՞ւ ինչով ես հպարտանալու, ո՞ր մեկի հետ կարող ես հավասարը հավասարի հետ խոսել, ո՞ր մեկի կողքով կարող ես հպարտ քայել։ Նրանք գիտեն քո մասին, հենց նրանց քաղաքացիներն են մեզ ամեն անգամ հանդիպելիս ամոթանք տալիս, թե էս ում եք պահում ղեկավար։ Դու ի՞նչ կապ ունես հաղթանակի զերահանդեսի հետ։ 7 տարի ղեկավարում ես արդեն, մի զորահանդես կազմակերպե՞լ ես։ Հայրենական պատերզմի ժամանակ մեր փոքր երկիրը հարյուր հազարավոր զոհ է տվել, Հայրենական պատերամի ժամանակ Խորհրդային Միության հերոսի կոչման է արժնացել 100-ի ացվելի հայ։ Բա էդքան ներդրումն ունենք հաղթանակի մեջ, հելնես մենակ էն փափախդ դնես գնաս, ու տեսնես, թե ոնց են տասյակ երկրներ մասնակցում զորահանդեսին, իրենց ծափ տա՞ս, Ադրբեջանի բանակին ծափ տա՞ս։ Ադրբեջանի վաշտը զորահանդեսին մասնակցում էր վստահաբար ոչ թե Հայրենական պատերազմին, այլ Արցախյան պատերազմում հաղթանակի տրամաբանությամբ։ Որպես ո՞վ էր Նիկոլը գնացել Մոսկվայի Կարմիր հրապարակի շքերթին, մարշալներ Համազասպ Բաբաջանյանի, Հովհաննես Բաղրամյանի, ծովակալ Իսակովի ներկայացուցի՞չ։ Ո՞նց կարող է հանձնվողը․ պարտվողը, դավաճանածը հաղթանակած հայ ժղովրդին ներկայացնել։ Ամաչում եմ, ժղովուրդ, ամաչում եմ։

Կրկնում եմ՝ Մոսկվա այցելած ամեն երկրի ղեկավար հպարտանալու բան ունի, Բրազիլիայի նախագահը հպարտանալու բան ունի, Եգիպտոսի նախագահը հպարտանալու բան ունի, Չինաստանինը, Ղազախստանինը։ Պաղեստինինը․․․ Երկիրը սարքել են փլավքամիչ, չի հանձնվում։ Դու՝ անձամբ ի՞նչ հպարտանալու բան ունես, ի՞նչ ես արել, բացի քո «թավշյա» խուժանությունից։ Ափսոսում եմ ու ամաչում եմ մեր հերոսների էս անտեսվածության համար ու միջակից ցածրերի՝ ամբիոններ բարձրանալու համար։ Հաղթանակածները, ազատագրածները, գրավածները մի կողմ են քաշվել, անտեսվել են, վարկաբեկվում են, դատվում են, միջակը, մանրը, վախկոտները, աղբը ջրի երես է դուրս եկել։

Երեկ Երկրապահի օրն էր, իր ղեկավարած կառույցը հողին հավասարեցրած ՔՊ-ական Սասուն Միքայելյանն էր գնացել Եռաբլուր՝ հիշատակ անարգելու։ Երկրապահը անունը շատ բան է ասում։ Ո՞նց դուք էդ անունը ունեցող կառույցը համաձայնեցիք հանձնել էդ ՔՊ-ականին։ Երկրպահների կյանքի գործը եղել է Արցախ պահելը․ եթե հարցնես երկրապահներին՝ ինչ եք արել սաղ կյանքում, կասեն՝ Արցախ ենք ազատագրել, էդ մեկը միայն արդեն հերիք է․ բա ձեր սաղ կյանքի գործը Սասունը պրավալ տվեց, հայտարարեց թե թավշյա խուժանությունը Արցախում հաղթանակից կարևոր էր, թույլ տվեցիք դառնա ձեզ ղեկավար։ Սասունն ու ՔՊ-ն հանձնել են հողերը, ու ասում է՝ Վազգենի պատգամն ենք կատարում։ Վազգենի պատգամը Շուշին հանձնե՞լն էր։ Երկրապահը Սասուն Միքայելյանը բերել դարձրել է Նիկոլին քույր կառույց, Հանրապետություն կուսակցության նման մի բան, ՔՊ կցորդ։ Այդ կառույցը դարձել է ՔՊ-ի համար փողով ստատուս գրող ֆեյքերի ֆաբրիկա։ Ապրիլի 23-ին Նիկոլը պետական բյուջեից 235 մլն դրամ է տալիս Երկրապահին, երեք օր անց իրենց ֆեյսբուքյան էջում Ռոբերտ Քոչարյանի դեմ հոդված են գրում։ Հայրենիքը վարի տվին, ձեն չհանեցիք, Վազգեն Սարգսյանի արձանը պղծեցին, ձեն չհանեցիք, մի հատ խրոխտ տեքստ չտեսանք, մի քանի կոպեկ փող տվեցին, մեկ էլ հոպ՝ խրոխտ տեքստ Քոչարյանի դեմ։ Սասունն ասում է՝ իմ երջանիկ օրերից մեկը Շուշի զատագրման օրն էր․ չէ, սխալվում ես, քո երջանիկ օրերից մեկը էն օրն էր, երբ հեղափոխության շնորհիվ տղեդ դարձավ քաղաքապետ, աղջիկդ՝ մարզպետի օգնական, վառելիքի կալոնկադ էլ շարունակեց եկամուտ բերել։

7 տարի առաջ այս օրը Նիկոլը Արցախ էր այցելել։ Ուղերձ էր հղել, ասում էր՝ Շուշիի զատագրումը և Արցախի պաշտպանության բանակի ստեղծումը բացառիկ կարևորություն ունեն մեր նորագույն պատմության համար: Ասում էր՝ Շուշիի ազատագրումը հայ ժողովրդի անվտագության կարևոր բաղադրիչ է։ Ասում էր՝ Արցախի Հանրապետության ժողովրդի անվտանգությունն ու ինքնորոշման իրավունքի իրացումը սակարկության առարկա չեն: Դրանք բացարձակ արժեքներ են մեզ համար: 7 տարի առաջ էս ուղերձն ես հղել, սենց ամեն ինչ ուրացար ու փոխարենը ինքնակամ գետինը մտնելու, շարունակում ես խայտառակել մեզ։

Ասում է՝ Հայաստանի Հանրապետությունը գնում է ազատության, ժողովրդավարության, խաղաղության ճանապարհով։ Ո՛չ, դու գնում ես խայտառակության ճանապարհով, դու գնում ես փակուղի ու մեզ տանում ես քեզ հետ։

Կարճ ասած՝ Նիկոլ Փաշինյանն ասում է՝ «ի հեճուկս բոլոր ներքին և արտաքին սադրանքների, Հայաստանի Հանրապետության և Ադրբեջանի Հանրապետության միջև պատերազմ չի՛ լինելու, լինելո՛ւ է խաղաղություն»։ Սա նույն մարդն է, որ ասում էր՝ Ղարաբաղի հարցը, ի հեճուկս Ադրբեջանի սադրանքների, չունի ռազմական ուծում։ Ներքին սադրանքներն ովքե՞ր են անում, ի՞նչ եք կարծում։ Ո՞ւմ պատճառով է, որ խաղաղություն չկա։ Մեր խաղաղությունը խախտվել է Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության գալով, խաղաղության խոչընդոտը այդ մեկ անձն է։ Նա իր բանակցելու անկարողությամբ, իր խեղճ տեսքով, իր հանձնվողականությամբ, իր զիջումներով հակացուցված է խաղաղությանը։ Նա կարող է երազել խաղաղության մասին, բայց նա խաղաղություն չի կարող բերել։ Նա միայն բերում է պատերազմ, հանձնումներ, զոհեր, վիրավորներ, բռնագաղթածներ, կորուստներ ու կորուստներ։ Չի կարող խաղաղություն բերել նա, ով կատարում է թշնամու պատվերները։ Խաղաղություն հնարավոր է միայն առանց Փաշինյանի։ Իրենով՝ երբեք»։