«Օգուտը ո՞րն է, երբ փորձում են պատասխանատվության ենթարկել անմեղ անձին»․ Րաֆֆի Ասլանյան

Փաստաբան Րաֆֆի Ասլանյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Վերջին տարիներին մի արատավոր երևույթ եմ նկատում քրեական հետապնդման մարմինների աշխատանքում. երբեմն տարբեր մեղադրանքներով դատարան են ուղարկվում անձանց վերաբերյալ քրեական գործեր/վարույթներ, ովքեր առհասարակ դեպքի վայրում չեն եղել, դեպքի հետ որևէ առնչություն չունեն։ Ընդ որում, վարույթի նյութերից դա պարզ տեսանելի է և բացառված է, որ նվազագույն մասնագիտական պոտենցիալ ունեցող քննիչը կամ դատախազն իրականությունը չհասկանա, բայց միևնույն է՝ դատարան են ուղարկում։ Ինքս այս պահին երեք քրեական գործերով իրականացնում եմ նման մեղադրյալների պաշտպանությունը և անընդհատ ինձ հարց եմ տալիս՝ լավ, դատախազի, քննիչի, նրանց վերադասների օգուտը ո՞րն է, երբ փորձում են քրեական պատասխանատվության ենթարկել ակնհայտ անմեղ անձին, երբ նույնիսկ արարքի որակման, ապացույցների բավարարության գնահատման խնդիր չէ։ Եթե հանկարծ դատավորն էլ իրենց նման մեկը լիներ, ապա ի՞նչ էր անելու այդ մեղադրյալը (բախտս բերել է, որ իմ մասնակցությամբ բոլոր նման գործերով դատավորներն իսկական պրոֆեսիոնալներ են)։
Ես իմ մասով կարող եմ վստահաբար պնդել, որ թե քննչական, թե դատախազական աշխատանքում արել եմ ամեն ինչ, որպեսզի նման իրավիճակներից խուսափեմ, խղճիս, ներքին համոզմունքիս դեմ չգնամ, դա կհիշեն նաև ինձ հետ աշխատած գործընկերներս։ Լինում էին դեպքեր, երբ հայրը որդու կատարածն էր իր վրա վերցնում, կամ մեկի սիրած աղջկա համար կռվի էին գնում, ծանր մարմնական վնասվածքը այլ անձ էր պատճառում, բայց կռվի տանողը իր վրա էր վերցնում հանցանքը, կամ ոստիկանները, դեպքի բացահայտվածության շղարշ ստեղծելով, ցուցմունք էին տալիս մեկի դեմ, ով առհասարակ դեպքի վայրում չէր եղել։ Բոլոր նման իրավիճակներում լուծումը գտնում էինք, երբեք թույլ չէինք տալիս հանիրավի մեղադրել որևէ մեկին։ Կարճ ասած՝ ապացույցների գնահատման հարցում միշտ այն մոտեցումն եմ ունեցել, որ ավելի լավ է տասը մեղավոր ազատվի քրեական պատասխանատվությունից, քան մեկ անմեղ դատվի։ Ներկայումս ես չեմ հասկանում դատախազության և քննչականի գործընկերներին, հատկապես երբ հիմա երկու օղակներում էլ կոռուպցիոն երևույթները գրեթե վերացված են, իսկ իմ դատախազական աշխատանքի ժամանակ քննչական մարմինները սարսափելի կոռուպցիոն վարքագիծ էին դրսևորում, ամեն որոշում կայացնելիս մտավախություն ունեի, որ նրանք քաղաքացու իրավունքի պաշտպանության հարցում իմ օբյեկտիվությունը կարող են խիստ քողարկված կերպով «վաճառել» նրան, ինչն էլ հաճախ նպաստում էր հարաբերությունների սրմանը, բայց երբեք չեմ խուսափել օրենքը տառացի կիրառելուց, ինչ-որ սրիկաների պատճառով երբեք չեմ փորձել դեմ գնալ իրավունքին և իրավաբանությանը»։