«Խաղաղությունը Բաքվի համար նպատակ չէ, այլ ճնշման գործիք, որը գործարկվում է փուլ առ փուլ»․ Սուրեն Սուրենյանց

Քաղաքագետ Սուրեն Սուրենյանցի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «Պերմանենտ զիջումների ճանապարհ․
Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Ջեյհուն Բայրամովի վերջին հայտարարությունը, ըստ որի՝ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև խաղաղության համաձայնագրի ստորագրման համար անհրաժեշտ են ոչ միայն Հայաստանի Սահմանադրության փոփոխություններ, այլև TRIPP նախագծով ստանձնած պարտավորությունների լիարժեք կատարում, հերթական անգամ բացահայտում է Բաքվի իրական մոտեցումը խաղաղության գործընթացին։
Այսպիսով, Ադրբեջանի պաշտոնական պահանջները հերթական անգամ ընդլայնվում են։
Սահմանադրության փոփոխության պահանջին այժմ ավելացվում է նաև ենթակառուցվածքային նախագիծը, որը ներկայացվում է ոչ թե որպես համագործակցության հնարավորություն, այլ որպես նոր քաղաքական նախապայման։
Սա վկայում է, որ խաղաղությունը Բաքվի համար նպատակ չէ, այլ ճնշման գործիք, որը գործարկվում է փուլ առ փուլ։
TRIPP-ի ներառումը խաղաղության պայմանների շարքում ցույց է տալիս, որ Ադրբեջանը փորձում է վերահսկել տարածաշրջանային հաղորդակցությունների բացման ոչ միայն տեխնիկական, այլև իրավական և անվտանգային պայմանները։
Այդ կերպ կասկածի տակ է դրվում Հայաստանի ինքնիշխան որոշումների ընդունման լիարժեքությունը և բանակցային սուբյեկտայնությունը։
Սահմանադրական փոփոխությունների և ենթակառուցվածքային պարտավորությունների միավորումը ձևավորում է վտանգավոր տրամաբանություն, որտեղ յուրաքանչյուր կատարում չի փակվում որպես ավարտված հարց, այլ դառնում է նոր պահանջների հիմք։
Ադրբեջանը, հաղթանակած կողմ լինելով 2020-2023 թթ. պատերազմներում, չի շտապում ինստիտուցիոնալ խաղաղություն հաստատել, քանի որ կարգավիճակը թույլ է տալիս պահպանել ճնշումը և կորզել լրացուցիչ զիջումներ՝ առանց փոխադարձ երաշխիքների:
Խաղաղության պայմանագրի ստորագրումը մշտապես հետաձգվում է, իսկ բանակցային գործընթացը վերածվում է պայմանների կուտակման մեխանիզմի։
Այս մոդելի էությունը պարզ է։
Բաքուն այս փուլում չի ձգտում ինստիտուցիոնալ և կայուն խաղաղության։
Նրա նպատակը Հայաստանին պահելն է պերմանենտ զիջումների դաշտում, որտեղ խաղաղությունը ոչ թե վերջնակետ է, այլ մշտապես հեռացող հորիզոն»։