«Սա այն եկեղեցին է, որի դիրեկտորը հետպատերազմական շրջանում վարչապետի հրաժարականն էր պահանջում»․ Հայկ Մարտիրոսյան

Քաղաքագետ Հայկ Մարտիրոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում լուսանկարներ է տարածել՝ կից գրելով․ «Ողբերգականորեն՝ հայ ժողովրդի միակ հազարամյա կառույցը՝ եկեղեցին, որ դարեր շարունակ պետության դերն է կրել իր ուսերին և ազգապահպանման դրոշակակիրը եղել, այսօր նույնպես պղծված է:
Ազգային ինքնության այս վերջին արդեն նախկին պահապանը ոչ միայն պղծված է, այլև՝ ինքնապղծված:
Նախ՝ հայտնի չէ թե ինչու էր պետք վերաօծել մայր տաճարը: Կաթողիկոսը այն եվրոռեմոնտի էր ենթարկել: Արդյո՞ք դրանով նախկին օծումը չեզոքանում էր և տաճարը վերածվում էր աշխարհիկ մի շինության, որ պետք էր նորից օծել: Սովորաբար ոչ, այդպես չի լինում: Բայց այս պարագայում՝ գուցե: Ինքը կիմանա: Թերևս իր եվրոռեմոնտից հետո՝ գուցեև այո:
Բայց դա չէ հիմնականը: Ամենակարևորն այս պատմության մեջ այն է, որ վերաօծմանը հետևողականորեն Կաթողիկոսի դիվանը (ոչ թե բազմոցը, այլ «ուպրավլենիյե ձելամի»-ն) հրավիրում էին պետական պաշտոնյաների: Շատ հետևողականորեն և շատ համառորեն: Պետպաշտոնյաները երկար հետույք էին խաղացնում: Հետո համաձայնեցին: Ալենը, Հակոբը ու այդպես շարունակ: Այսօր օծման է գնացել Փաշինյանն ինքը: Իր կնոջ ու իր վասալ նախագահի հետ միասին:
Ու եկեղեցին գրկաբաց ընդունել է նրանց:
Սա այն եկեղեցին է, որի դիրեկտորը հետպատերազմական շրջանում վարչապետի հրաժարական էր պահանջում: Սա այն եկեղեցին է, որի առանցքային արքեպիսկոպոսներից մեկը իբրև թե ջանում է վարչապետ հեռացնել, ոչ ավել-ոչ պակաս՝ «սրբազան պայքարի» միջոցով: Սա այն եկեղեցին է, որ հրավիրում է վարչապետին, բայց որի հոտը դրա հեռանալու պահին «թ. ու դավաճան» է գոռում՝ առանց մտածելու, թե ինչու պետք է այդ թ. և դավաճանը հայտնվեր այդ եկեղեցու առաջնաշարքում:
Նորմալ է:
Պատմության թատերաբեմից ազգի հեռանալու գործընթացում պետք է նրա սրբազան ու միակ հազարամյա հաստատությունն առաջինը ինքնապղծվեր և ինքնաոչնչացվեր: Մի կողմ թողնենք այն, որ նորին պղծությունը Արցախյան ու ընդհանրապես ողջհայաստանյան բոլոր այս աղետների ժամանակ шնшuնшկшն լռություն պահպանեց՝ դավաճանելով իր բուն կոչմանը ու զանց առնելով իր առաջնային պարտավորությունը: Մի կողմ թողնենք այն, որ իր ղեկավարած հազարամյա կառույցը վերածել է շինարարական կանտոռայի, որտեղ սիրով ու դեբիլաբար մուծվում են սփյուռքի անուղեղ փողաքսակները: Սարսափելին այն է, որ նման պղծապետին հլու հնազանդ՝ ճիշտ իրենց հոտի նման, ծառայում են մի քանի տասնյակ գլուխ արքեպիսկոպոսներ, եպիսկոպոսներ ու վարդապետներ:
Կողքից էլ իբր հակակառավարական լոզունգներ են իբր արտաբերում:
Նորմալ է: Ազգային ինքնատապալման գործընթացում սա նույնպես նորմալ է:
Ժամն է արձանագրելու, որ հայոց սուրբ եկեղեցին նույնպես այլևս վերածվել է պղծության օջախի:
Բայց, դա, ինչպես մնացած ամեն բան այս գործընթացում, թերևս նույնպես նորմալ է...»։