«Կոչ եմ անում հրապարակավ խոսել ՀՀ-ում քաղբանտարկյալների հարցի մասին»․ Վարդան Օսկանյան

ՀՀ ԱԳ նախկին նախարար Վարդան Օսկանյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «Արդեն երեկվանից սկսած, ես ուղարկում եմ ստորև ներկայացված նամակը Հայաստանում հավատարմագրված օտարերկրյա դեսպաններին, ինչպես նաև միջազգային մարդու իրավունքների կազմակերպություններին և հաստատություններին։ Նպատակն է հրատապ ուշադրություն հրավիրել Հայաստանում քաղաքական բանտարկյալների մտահոգիչ իրավիճակի վրա և կոչ անել, որպեսզի նրանք միջամտեն՝ այս հարցը բարձրացնելով Հայաստանի իշխանությունների հետ․

“Since yesterday, I have been forwarding the letter below to foreign ambassadors stationed in Armenia, as well as to international human rights organizations and institutions. The purpose is to draw urgent attention to the troubling situation of political prisoners in Armenia and to appeal for their engagement in raising the matter with the Armenian authorities.
Excellency,
I write to you with deep concern about Armenia’s accelerating descent into authoritarianism and to urge your immediate and public engagement with the Armenian authorities regarding the growing number of political prisoners in the country.
Today, more than two dozen individuals—including parliamentarians, opposition leaders, civil society activists, businesspeople, and two senior clergymen of the Armenian Apostolic Church—are imprisoned not for any credible criminal acts, but for voicing dissent against the government’s policies. Their prolonged pre-trial detentions, often lacking compelling legal justification, constitute a clear violation of both Armenian law and international human rights standards.
This is not an isolated incident. It reflects a deliberate and systematic campaign of political repression. Armenia’s judiciary has increasingly come under the control of the executive. Legal institutions, once supported by Western aid to foster democratic governance, are now being weaponized against critics. The press, though nominally free, faces mounting political and financial pressure. Independent civil society is shrinking. And perhaps most disturbingly, the Armenian Apostolic Church is under sustained attack through arrests, public defamation, and bureaucratic harassment—a campaign that threatens to fracture the civilizational fabric of our society.
Despite these alarming developments, most of you have opted for silence or strategic ambiguity rather than principled engagement. Continued public praise for Armenia’s so-called “democratic resilience” now risks enabling further repression.
I therefore urge you to speak out—publicly and jointly—on the issue of political prisoners in Armenia. Raise this matter directly with the authorities, issue clear official statements, and consider conditioning democratic support programs on measurable progress toward judicial independence, due process, and political pluralism.
Now is the time to act—before the democratic promise that Armenia once held is lost for an entire generation. I respectfully urge you not to remain silent.
Sincerely,
Vartan Oskanian
Former Minister of Foreign Affairs of Armenia (1998-2008)”

նամակի տեքստը՝ թարգամանաբար.

«Գրում եմ Ձեզ Հայաստանի ավտորիտարիզմի արագացող անկման վերաբերյալ խորը մտահոգությամբ և կոչ անում անհապաղ և հրապարակային համագործակցել ՀՀ իշխանությունների հետ՝ երկրում քաղբանտարկյալների աճող թվի առնչությամբ: Այսօր ավելի քան երկու տասնյակ անձինք, այդ թվում՝ խորհրդարանականներ, ընդդիմության առաջնորդներ, քաղաքացիական հասարակության ակտիվիստներ, գործարարներ և Հայ Առաքելական Եկեղեցու երկու ավագ հոգևորականներ, բանտարկված են ոչ թե որևէ հավաստի հանցավոր գործողության, այլ կառավարության քաղաքականության դեմ անհամաձայնություն հայտնելու համար:

Նրանց երկարատև նախնական կալանքները, որոնք հաճախ չունեն համոզիչ իրավական հիմնավորում, ինչպես ՀՀ օրենսդրության, այնպես էլ միջազգային մարդու իրավունքների չափանիշների ակնհայտ խախտում են։ Սա առանձին դեպք չէ: Այն արտացոլում է քաղաքական բռնաճնշումների միտումնավոր և համակարգված արշավ: ՀՀ դատական համակարգը գնալով ավելի ու ավելի է ընկնում գործադիր իշխանության վերահսկողության ներքո։ Իրավական ինստիտուտները, որոնք մի ժամանակ արևմտյան աջակցություն էին ստանում՝ ժողովրդավարական կառավարումը խթանելու համար, այժմ զենք են դառնում քննադատների դեմ: Մամուլը, չնայած անվանապես ազատ լինելուն, բախվում է աճող քաղաքական և ֆինանսական ճնշման: Անկախ քաղաքացիական հասարակությունը կրճատվում է: Եվ, թերևս, ամենաանհանգստացնողն այն է, որ Հայ Առաքելական Եկեղեցին անընդհատ հարձակման է ենթարկվում ձերբակալությունների, հրապարակային զրպարտության և բյուրոկրատական հետապնդումների միջոցով՝ մի արշավ, որը սպառնում է քայքայել մեր հասարակության քաղաքակրթական կառուցվածքը: Չնայած այս մտահոգիչ զարգացումներին՝ ձեզանից շատերը նախընտրել են լռությունը կամ ռազմավարական երկիմաստությունը՝ սկզբունքային ներգրավվածության փոխարեն: Հայաստանի այսպես կոչված «ժողովրդավարական դիմակայունության» շարունակական հրապարակային գովասանքը այժմ հետագա ճնշումների վտանգ է ստեղծում: Հետևաբար, կոչ եմ անում հրապարակավ և համատեղ խոսել Հայաստանում քաղբանտարկյալների հարցի մասին: Բարձրացրեք այս հարցը ձեր իշխանությունների առաջ, հրապարակեք հստակ պաշտոնական հայտարարություններ և ժողովրդավարական աջակցության ծրագրեր դիտարկեք դատական անկախության, պատշաճ դատավարության և քաղաքական բազմակարծության ուղղությամբ չափելի առաջընթաց պայմանավորելու հնարավորությունը: Գործելու ժամանակն է՝ քանի դեռ Հայաստանի՝ ժամանակին տված ժողովրդավարական խոստումը չի վերացել ամբողջ սերնդի համար: Կոչ եմ անում՝ չլռել»: