«Եթե քեզ «թուրք» են ասում, ու չես վիրավորվում, ուրեմն թուրք ես»․ Ալեքսանդր Կոչուբաև

Փաստաբան Ալեքսանդր Կոչուբաևի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «Եթե քեզ «թուրք» են ասում, ու չես վիրավորվում, ուրեմն թուրք ես, վիրավորվի՛ր, որովհետև դա հենց հայ լինելն է։
Երբ ասում են «հայ», աշխարհը հիշում է ոգու տոկունություն, սեր, ցավ, երաժշտություն, լեզու, մշակույթ ու արյան մեջ դրոշ պահող արժանապատվություն։ Իսկ երբ ասում են «թուրք», մենք՝ հայերս, չենք կարող չհիշել 1915 թվականը։
Դա թիվ չէ։ Դա վերք է, որ մինչև այսօր չի սպիացել։ Դա նամակ չստացած ընտանիք է, քանդված օջախ, մորթված ապագա։ Թուրք ասելով՝ մենք չենք պատկերացնում ազգություն, այլ ոճրագործություն։ Չենք հիշում մարդ, այլ ջարդարար։
Այդ պատճառով է, որ երբ հային ասում են «թուրք», ու նա չի վիրավորվում, իսկ երբեմն էլ ժպտում է, կատակով անցկացնում կամ պարզապես լռում, դա միայն մեկ բան է նշանակում՝ նա կորցրել է իր ինքնությունը։ Նա թուրք է, որովհետև «թուրք» ասվածը հայի հոգու վրա պիտի հարված լինի, արթնացնող, բողոք հարուցող, ոչ թե ընդունելի։
Թուրքիան այսօր էլ հերքում է Ցեղասպանությունը։ Այդ նույն Թուրքիան, որը հովանավորել է Արցախի կործանումը, կանգնել է ադրբեջանցու թիկունքին, երբ վերջինս ռմբակոծում էր խաղաղ քաղաքներ։
Սա չի մոռացվում։ Սա չի «ներքաշվում» քաղաքակրթական բանավեճի կամ «մոդեռն» ըմբռնումների մեջ։
Թրքասիրությունը՝ որպես երևույթ, ոչ միայն վիրավորանք է մեր նահատակների հիշատակին, այլև վտանգ մեր ապագայի համար։
Եթե «թուրք» ասելով՝ չես զգում բարկություն, ցավ կամ գոնե հակազդեցություն, եթե դա քեզ համար «ոչինչ» է,
ապա գուցե հայն էլ է դարձել քեզ համար «ոչինչ»։ Հայ լինելը պատվավոր խաչ է, ոչ թե լոկ ազգանուն։ Հիշի՛ր, որովհետև մոռանալը սրբապղծություն է»։