««Խաղաղության մուրացկան»` «ոչմիթիզականության» փլատակների վրա»․ քաղաքագետ

Քաղաքագետ Սուրեն Սուրենյանցի գրառումը․ ««Խաղաղության մուրացկան»՝ «ոչմիթիզականության» փլատակների վրա
Ամեն անգամ, երբ սահմանին զոհեր ենք ունենում, ավելի շատ եմ համոզվում՝ հայ- ադրբեջանական հակամարտությունը, ԼՂ խնդիրը կարգավորել է պետք։
1997-ին մեր քաղաքական տհաճությամբ վիժեցրեցինք արժանապատիվ խաղաղության օրակարգը։ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը չկարողացավ կամ չուզեց դիմադրել «հայկական թերմիդորի» ներկայացուցիչներին, որոնք փոխլրացնելով միմյանց, քսան տարի դիվանագիտությունը փոխակերպեցին գավառական շուստրիության՝ կորցնելով ամենակարևոր ռեսուրսը՝ ժամանակը, որը Հայաստանը զարգացնելու փոխարեն՝ աշխատեց մեր դեմ։
Հետո եկավ «մաուզերիստ» Նիկոլ Փաշինյանի ժամանակաշրջանը, որը ԼՂ խնդրում իրականում գործում էր Քոչարյան- Սարգսյան զույգի «գծի» մեջ։
«Արցախը Հայաստան է և վերջ», Սևրի մեռելածին դաշնագրի ֆետիշացում, տավուշյան ավանտյուրա՝ Տիգրան Մեծի դափնիներին արժանանալու հիվանդագին մոլուցքով ու հետևանքը՝ աղետաբեր պատերազմ, որը կոտրեց մեր պետականության ողնաշարը՝ նրա լուզեր նավապետին դարձնելով նույնքան անդեմ ու անբովանդակ պացիֆիստ։
1997-ի արժանապատիվ օրակարգին վերադառնալ չենք կարող, բայց եթե այսօր բաց թողենք հակամարտությունը կարգավորելու պատեհությունը, տարիներ հետո ունենալու ենք ավելի անմխիթար վիճակ։
Այսօր Հայաստանը դեռ կարող է սուբեկտություն ունենալ ԼՂ խնդրի կարգավորման գործընթացում, վաղը մեր կարծիքն անգամ չեն հարցնելու։
Հ.Գ․- Ես ու Նիկոլ Փաշինյանը մեր քաղաքական կենսագրության կարևոր մի շրջան, հանգրվան անցկացրել ենք Լևոն Տեր-Պետրոսյանի թիմում, Առաջին նախագահի հետ ունեցել ենք կարևոր առանձնազրույցներ, քննարկումներ։ Զարմանում եմ՝ ինչպե՞ս կարող էր պրագմատիկ, հավասարակշիռ, ռազմավարական խնդիրը տակտիկականից սահմանազատելու բացառիկ տաղանդ ունեցող Տեր- Պետրոսյանի հետ շփված Փաշինյանն այսքան անտաղանդ յուրացնել դասերը՝ «ոչմիթիզականության» փլատակների վրա դառնալով խաղաղության մուրացկան»։