«Վարչապետի գարնանային սրացումները սկսվել են»․ Դավիթ Կարապետյան

Միջազգայնագետ Դավիթ Կարապետյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Փաշինյանական փսիխոմարազմատիկա
Անամնեզ N 1064․
Վարչապետի գարնանային սրացումներն ու փսիխոզը կրկին սկսվեցին:
Ինչպես միշտ նա իր ամպլուայի մեջ՝ ինֆանտիլ-օլիգոֆրենի ֆասոնով, տեղ դուրս գալուց՝ Գավրոշ-Գիքորի կերպարով, ադրբեջանցու փափախով ու կանաչ գալստուկով, գիժ-շիզոֆրենիկին բնորոշ անոմալ ժեստիկուլյացիայով ու միմիկաներով, ավանդական դարձած շոու-պաթոսով, աբսուրդային, պարադոքսալ, մարազմատիկ ու դեմագոգիկ խոսույթով, ստոծանին ճղելով, լաչառ-ղաչաղ-ղզողլանի ձայնով հերթական աշխարհացունց հայտարարություններն արեց:
Նախ հերթական ցինիզմով պատմեց, թե ինչպես «ժամանակին որպես հայտնի լրագրողի՝ 300 մետր պատից էն կողմ բերել, վարորդականն են տվել ու ասել՝ գնա ստեղից շուտ, գործ չունես»:
Ու սա ասում է հումորով, անկաշկանդ, չթաքցնելով այն, որ առավել ևս հայտնի լրագրող լինելով հանդերձ այդ մասին դեռևս այն ժամանակ չի բարձրաձայնել, իսկ հիմա՝ «վիդիշ լի» անհանդուրժելի է ու նման բաների հետ նա այլևս հաշտ չէ…
Ստացվում է՝ սա հաղորդում է հանցագործության մասին՝ իր իսկ դեմ:
Եվ հետո, ստացվում է, որ նա քննակարգերով չի անցել, ֆիկտիվ ստացել է վարորդական վկայական, հետևաբար՝ առավել ևս մեքենայով վտանգավոր է հանրության համար:
Էլ չասեմ, որ պատկան մարմինն այս հայտարարության հիմքով հիմա գործառույթ պետք է իրականացներ.
զրկեր վարորդական իրավունքից կամ անհապաղ ուղարկեր նոր՝ վարորդական իրավունք ստանալու համար նախատեսված քննության:
Հետո էմբիցիլին բնորոշ վարքով, ուրախ ապուշի ժպիտը դեմքին պետք է շարունակի ցինիկանալ ու հեգնելով ասի.
«սրանք լրիվ գժվել են. ինչ պարտադիր ա, որ մեքենա վարել իմանաս: Մեքենա վարելու մեջ բարդ բան կա՞: Առաջ էր, որ «պեռվի կար, վտառոյ կար, տռեծի կար»: Հիմա չկա ոչ մի բան: Դնում ես D-ի վրա ու ոտքդ գազին: Ինչքան գնացիր, գնացիր, ինչ կլնի ճամփին՝ էական չէ»:
Այ դրա համար էլ՝ ոտերդ դրեցիք գազին ու հղի կնոջը գցեցիք մեքենայի տակ սպանեցիք, թողեցիք ու գնացիք…
Նույն կերպ էլ՝ գազ տված հող ու հայրենիք ես հանձնում, «խալաստոյ» դրած երկիր կառավարում, մի ողջ սերունդ գերեզման դնում, ազգի պատմություն ու ինքնություն ջնջում, Հային անդեմ ու ամոռալ դարձնում, Ալիևի քմահաճույք-պահանջներն էլ բավարարում:
Հաջորդիվ՝ մեքենա վարելու հետ կապված տխմար համեմատական-զուգահեռներ անցկացնելով կասի.
«Իսկ ինչի՞ չի կարելի լինել կառավարիչ՝ չիմանալով կառավարել»:
Այ նրա համար, որ քեզ պես թերուս կիսագրագետը, խեղկատակ խելագարը, բախտախնդիր պատեհապաշտը, դիլետանտ դեգեներատ դեմագոգը երկրի կառավարում չստանձնի, որ մի ողջ ազգ ու պետություն կործանման չտանի:
Որ ձեր արկածախնդիր, ապաշնորհ ու ապիկար լինելու պատճառով հիմա էլ մեր վերջին հայրենիք Հայաստանը չկորցնենք, ինչպես Արցախը կորցրեցինք:
Եթե դու, ի լուր աշխարհի ինքնախոստովանում ես, որ տգետ ես, այդ թվում՝ ողջ կառավարական կազմդ հետդ, որ ձեր խելքով մնացել եք նույն՝ 1-ին դասարանում, ապա դու ու քո անգրագետ «սաստավն» ի՞նչ գործ ունեք երկրի ղեկին, ի՞նչ կապ ունեք կառավարելու հետ, այն էլ մի ողջ երկիր ու ժողովուրդ:
Ասած քո կիրթ ու կառուցողական կոլեգայի՝ գոնե մի հատ կոլխոզ չեք ղեկավարել, էդ ո՞նց եք երկիր ղեկավարում:
Ախր քոնը՝ խոզ խանձելն է, ձվածեղ սարքելն է, դմակով խաշլամեն խժռելն ու հեծանիվ քշելն է:
Քեզանից ի՞նչ լիդեր, ի՞նչ ազգընտիր…
Չնայած՝ լավ է ուշ, թեկուզ 7 տարի անց, քան երբեք…
7 տարի պետք է կառավարեր ու նոր հասկանար, որ «վսյո տակի» տգետ-ապաշնորհ է, դրածո կամակատարներով հանդերձ:
Մնում է գիտակցի, որ Հայաստանի ու Հայ ժողովրդի հետ կապ չունի, որ ընդամենը օտարի շահ սպասարկող կոլաբորանտ է…
Զավեշտն էլ այն է, որ Կառավարության նիստում ասում է՝ «ես տգետ եմ» ու ժամեր անց, գերզարգացած զուգընկերուհու հետ գնում է Մատենադարան, որտեղ իրենց թշվառ թերուս հալով, բայց մտքի տիտան լինելով՝ խոհափիլիսոփայական զեղումներով մանկավարժներին դասախոսություն են կարդում:
Մարդիկ, որոնցից անգրագիտություն է ճառագում՝ ազգ են կրթում:
Հետո պետք է ցնցող բացահայտումով խոստովանի, որ երկրում կադրային ու մարդկային ռեսուրսի ճգնաժամ է, որի արդյունքում էլ Կառավարությունը սխալ կադրային քաղաքականություն է վարում:
Լսում ես ու ապշում:
Բա որ տգետ եք ու ձախողել եք, ինչո՞ւ հրաժարական չեք տալիս:
Դու չէիր ժամանակին ասում. «երկրի կառավարման ղեկին են հայտնվել մարդիկ, ում օբյեկտիվ ընդունակությունների իրացումը նրանց պետք է տաներ կամ ուղղիչ աշխատանքային գաղութ կամ ուղղակի կիլոմետրերով հեռու պահեր երկրի կառավարման համակարգից»:
Բա ասածդ տառացի ձեր մասին է:
Այո՛, աքսիոմատիկ ճշմարտություն է:
Տոտալ տգետ քաղակտիվիստ Քայլող Պատուհասներով, որոնք չտեսան պատից կախ, տեսան ճակտից կախ, երկիր են կառավարում:
Բա այդքանից հետո կադրային քաղաքականությունն էլ կտապալվի, երկիրն էլ՝ օուրելյան անասնաֆերմայի կվերածվի:
Ընդ որում՝ իր, անդոնների, լուլուների, «ոտքով երգողների», «քթերը քաշողների», «շիշ բռնողների», «ուղտանման թքիչների», «թռչուն կոկորդիլոսների», «լոդկա ճոճողների» վարքն այն լավագույն ցուցիչն է, որ դուք 7 տարվա մեջ այդպես էլ չլրջացաք, չմեծացաք, չհասունացաք, չզգացին ու չգիտակցեցիք պաշտոնավարման պատասխանատվությունն ու ձեր կարգավիճակը:
Ոնց ակտիվիստ կայիք, տենց էլ մնացիք:
7 տարիները 7%-ով ձեզ չեն կրթել:
Նույն դիլետանտ, դեմագոգ պոպուլիստներն եք, նույն անպատասխանատուները:
Նույն օխլոկրատիան է, նույն կակիստոկրատիան, նույն տորիչելյան դատարկությունն է ու մարտնչող տգիտությունը:
Կամ դուք կուզեք, որ գրագետ, կրթված, կայացած ու կոմպոտենտ մարդիկ աշխատե՞ն:
Իհարկե՝ ոչ:
Առավել ևս, որ նման մարդիկ ուզենան ձեզ հետ աշխատեն:
Ձեզ ենթակա կամակատարներ են պետք, ոչ թե ինքնաբավ, կայացած ու պրոֆեսիոնալ կադրեր:
Բա ճգնաժամ պետք է լինի, երբ մանկավարժը՝ Պաշպանության նախարար է:
Մի շարք նախարարների, փոխնախարարների, տարբեր գերատեսչությունների ղեկավարների ու անձնակազմերի մասին՝ էլ չասեմ:
Կամ՝ տասնյակից ավել Բուհ կա, բա այդքան ավարտողներն ո՞ւր են:
Չգիտե՞ս, քեզ չեն զեկուցե՞լ, թե որքան շատ արժանի, խելացի ու պարկեշտ կադրեր կան, որոնք քո բուծած կիսագրագետ ու դիլետանտ ջահել-ջուհուլների փոխարեն պետք է պաշտոններ զբաղեցնեին, բայց փոխարենը ստիպված կամ լավ առաջարկ ստանալով գնում են երկրից:
Պատրաստի կադրեր, որոնց գիտելիքներն ու փորձն այլ երկրներն են գնահատում, բարձր պաշտոնների նշանակում, ոչ թե քեզ պես նրանց «մերիտոցիդի» ենթարկում:
Իսկ տիեզերական տականքության, տիտանական տաֆտալոգիայի ու մեյմունամարաթոնի կուլմինացիան պետք է լինի՝ «ոչ թե պատերազմն է իմ օրոք եղել, այլ ես՝ պատերազմի» մեգաֆանտաստիկ թեզը:
Էվրիկա՜…
Խեղճուկրակ մարդ, սենց էլ թարսություն…
Կամ ինչ կա չկա ջեբն են գցում, կամ գլխին սարքում:
Ինչպես միշտ՝ «он не в чем не виноват»…
Ինչ խոսք՝ Նիկոլի նիհիլիզմն անզուգական է,
իսկ նիկոլիզմը՝ դամոկլյան սուր ու դատավճիռ մեզ համար:
Այն ծնվեց արժեքային համակարգերի քայքայման պահերին, երբ անցյալն այլևս գոյություն չունի որպես հեղինակություն, իսկ ապագան բացակայում է որպես հեռանկար։
Մարդ, ով արժեզրկում, ապագայազրկում, նպատակազրկում է ամեն ինչ:
Ում հետ ոչ միայն ապագա չկա, նաև անցյալ չկա։
Այս ամենը տեսնելով ինձ հետաքրքրում է ընդամենը մեկ հարց. ո՞վ է լինելու Նիկոլի փաստաբանը»։