«Նիկոլը փաստացի դարձել է պանթուրանականության ծրագրի գարանտներից մեկը»․ Արմեն Հովասափյան

ՀԿ խորհրդի անդամ Արմեն Հովասափյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «Ստամբուլի հայ համայնքի հետ հանդիպման ժամանակ Նիկոլը, թերևս, լսեց իր այցի ամենալուրջ գնահատականը։ Թուրքիայի Մեծ ժողովի հայազգի պատգամավորներից մեկն իր խոսքում փոխանցեց ուղիղ Անկարայի մեսիջը․ «Թուրքիայում և Անկարայի պետական շրջանակներում ձեր մասին բավական դրական կարծիք կա ձևավորված։ Արժևորվում է ձեր անկեղծ դիրքորոշումն ու դրական ազդեցությունը գործընթացների վրա»։
Այն պահից, երբ թուրքական իշխանությունը քո մասին ձևավորում է «դրական կարծիք», պարզ է՝ ծառայությունդ ընդունված է, իսկ գործողություններդ՝ գնահատված։ Իսկ դա հենց այն է, ինչին փութաջան ձգտում էր նիկոլական իշխանությունը՝ տարիներ շարունակ։ Անկարայում բաց տեքստով հնչեց այն, ինչը շատերը նախկինում դեռ վիճարկում էին։ Մարդիկ գոհ ու բավարարված են Նիկոլի վարած քաղաքականությունից և հռետորաբանությունից։
Թերևս՝ այլ բան չէր էլ կարելի ակնկալել։ Քաղաքական գործիչը, որը հայտարարում է, թե «զրոյական կետից» է սկսում հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորումը, որն ամբողջությամբ քարտ բլանշ է տալիս Թուրքիային հանդես գալ որպես առանցքային խաղացող Հարավային Կովկասում, իսկ Հայաստանին վերապահում է լուռ դիտորդի դեր, անկասկած՝ կստանա այդ գնահատականը։ Նիկոլը փաստացի դարձել է պանթուրանականության ծրագրի գարանտներից մեկը՝ մի իշխանություն, որն ստեղծում է բոլոր նախապայմանները, որպեսզի Էրդողանը իրեն զգա տեր այս տարածաշրջանում։
Ուշագրավ է նաև այն, որ վերոնշյալ պատգամավորը՝ խոսելով Էրդողանի մասին, օգտագործում էր բացառապես «պարոն նախագահ» ձևակերպումը։ Դա պարզապես քաղաքավարություն չէր։ Դա ենթագիտակցական ինքնաինքնորոշում էր։
Բայց սա դեռ վերջը չէ․ Նիկոլը, լինելով քաղաքական տեխնոլոգիաների մեջ բավական խորամանկ ու հաշվենկատ, Ստամբուլում ևս գործեց հաշվարկված։ Նրա ուղերձն Էրդողանին հստակ էր․ ինքը ոչնչով պակաս չէ Ալիևից, և լիովին պատրաստ է հավատարիմ մնալ թուրքական ռազմավարական գծին՝ փոխարենը ակնկալելով քաղաքական հովանավորչություն։
Ի դեպ, մի ուշագրավ դրվագ էլ կար. հանդիպմանը թարգմանիչ էին բերել, սակայն փաստացի ձևական նստեցրել էին։ Թարգմանության կարիք չկար, քանի որ Նիկոլը և այդ քաղաքական շրջանակները խոսում էին նույն լեզվով՝ ոչ թե բառացի, այլ՝ քաղաքական, աշխարհաքաղաքական իմաստով։ Այս ամենը ցույց է տալիս մի ճշմարտություն․ այսօր Անկարան ունի Երևանում մի իշխանություն, որն իր համար ընդունելի է, հասկանալի և՝ գովելի։ Ավելին՝ այդ իշխանությունը՝ մեղմ ու հնազանդ ժպիտով, գոհ է, որ իրեն վերջապես «ընկալում են»։ Նիկոլը, ում թիկունքից հանվել են ինքնիշխան պետականության բոլոր մնացորդները, այժմ փորձում է դառնալ թուրքական «անտերության» նոր կնքված գործակալը։
Ստացվում է, որ այս երեսփոխանի շուրթերով խոսում էր թուրքական ողջ իսթեբլիշմենթը, իսկ դա ցուցիչ է, թե առաջիկայում թուրքական նարատիվի ինչ դոզավորում է հորդալու հայկական հանրային տիրույթ, ինչ թեզեր են տիրաժավորվելու հայաստանյան կառավարիչների կողմից»։