«Նրանք, ովքեր երկիրը հասցրել էին պատերազմի, դասալիքի նման փախան»․ Գեղամ Նազարյան

ԱԺ պատգամավոր Գեղամ Նազարյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «Հուլիսի 24։ Աբգարին հինգ տարի առաջ բանակ ճանապարհեցինք։ Վերջին անգամ այս աշխարհում տեսա իմ հրաշք որդուն։ Ես այդ օրը պատկերացնել չէի կարող, որ վերջին անգամ գրկեցի, համբուրեցի, տեսա...
Հուլիսի 24։ Երեք տարի առաջ Աբգարս պետք է վերադառնար բանակից, բայց...
Ու մեր հանրությունը (առանձին անհատներին չհաշված) այդպես էլ չնկատեց երկրի, բոլորի համար իրենց կյանքը նվիրած տղերքի բացակայությունը։ Ոչ միայն չնկատեց, այլ ոչ մի հետեւություն չարեց, իսկ որ ամենասարսափելին է, որքան մոտենում են 26-ի ընտրությունները, այնքան ավելի մեծ ակտիվությամբ է մթնոլորտը հագենում ստով ու կեղծիքով, չարությամբ ու խաբեությամբ, այն ստով եւ կեղծիքով, այն խաբեությամբ ու չարությամբ, որը մեր որդիների զոհվելու պատճառ դարձավ, որը Արցախի հայաթափման պատճառ դարձավ։
Ինչու եմ Աբգարիս մասին հրապարակային գրում այս անտարբեր աշխարհում, այս ստի ու կեղծիքի մթնոլորտում։ Անկեղծ, չեմ կարող հստակ պատասխանել, բայց մի բան գիտեմ, որ թաքուն հույս ունեմ, որ այս գրառմամբ գոնե մի աննշան չափով կնպաստեմ, որ ստախոսներին ու խաբեբաներին, մեր պետության լինելիությունը արժեք չհամարողներին, մեր որդիների արյունը չհարգողներին կանգնեցնենք, ուղարկենք այնտեղ, որտեղ պետք է լինեն։ Հույս ունեմ, որ ձեզնից յուրաքանչյուրն իրեն հարց կտա՝ այս ինչպե՞ս ենք ապրում, որ նրանք, ովքեր հասկանում էին, որ երկիրը բերել հասցրել են պատերազմի, որ մատը մատին չեն տվել այդ պատերազմին պատրաստվելու համար, որ պարզապես դասալիքի նման փախան, այսօր այնպիսի տոնով ու կեցվածքով են խոսում, կարծես մենք ոչ հիշողություն, ոչ էլ արժանապատվություն ունենք։ Գրում եմ, որ մեկ անգամ ևս մտածեք, որ մեր որդիները զոհվեցին ոչ նրա համար, որ այսօր նեղ անձնական ու թիմային շահերը վեր դասեք անկախ պետության շահերից»։