«ՕՎԻՐ-ին չի հուզում, որ մեկ սխալի պատճառով իրանահայ ամուսինները պետք է 20 օր Հայաստանում մնան». Կարեն Հեքիմյան

Հասարակական գործիչ Կարեն Հեքիմյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Իրանահայ ամուսինները որոշել են ՀՀ քաղաքացիություն ստանալ: Վերջիններս դիմել են Իրանում ՀՀ դեսպանություն, կատարել են վճարումներ: Որոշ ժամանակ անց ծանուցվել են ՀՀ քաղաքացիություն ստանալու և, ըստ այդմ, երդմնակալության արարողակարգին մասնակցելու վերաբերյալ:
Քանի որ ամուսինները նշանապաշտ են, ապա որոշեցին ՀՀ անձնագրերը ստանալ և երդմնակալությունն իրականացնել հենց Հայաստանում: Դրա համար նրանք հերթագրվեցին Միգրացիայի և քաղաքացիության ծառայություն (ՕՎԻՐ) կայքի միջոցով և ժամանեցին Հայաստան: Հերթագրված օրն այցելելով ՕՎԻՐ, ամուսինները պարզեցին, որ սխալ են հերթագրվել: Թեպետ իրենց անձնագրերը պատրաստ էին, սակայն գտնվում էին նույն շենքի մեկ այլ բաժնում: Ամուսիններին բացատրեցին, որ ՕՎԻՐ-ի բաժինները միմյանց հետ կապ չունեն և նրանք պետք է կրկին հերթագրվեն: ՕՎԻՐ-ի բաժիններից մեկի աշխատակիցներն ամուսիններին օգնեցին հերթագրվել նույն շենքում գտնվող մեկ այլ բաժնում: Հերթը պետք է հասներ շուրջ 15 օր անց՝ օգոստոսի 6-ին: Ամուսիններն Իրանից Հայաստան են ժամանել՝ ունենալով որոշակի օրերի համար հաշվարկված միջոցներ: Դրանից բացի, օգոստոսի 6-ից Իրանում 13-14 օրով սուգ է հայտարարված և, ըստ այդմ, այդ երկրում ոչ աշխատանքային օրեր են: Պարալիզացվում է նաև Հայաստան-Իրան ցամաքային ուղևորափոխադրումը: Փաստորեն, մեկ սխալի պատճառով, իրանահայ ամուսինները պետք է, ամենաքիչը՝ ևս 20 օր Հայաստանում մնան:
ՕՎԻՐ-ի բարձրաստիճան պաշտոնյա Մակարյան Աննան բացատրում է, որ նման հարցերում իրենք ընդառաջում են արցախահայերին և հղիներին: Եվ, քանի որ իրանահայերն արցախահայեր չեն և, տվյալ դեպքում, հղի չեն, ապա վերջիններիս որևէ կերպ ընդառաջել չի լինի: Իսկ այն, որ մարդիկ առանց միջոցների պետք է 20 օր ևս Հայաստանում մնան, ՕՎԻՐ-ի պաշտոնյային չի հետաքրքրում:
Հետաքրքիր տրամաբանություն է, չէ՞: Փաստորեն, եթե սովորական քաղաքացին (ոչ արցախահայ և ոչ հղի) հերթագրված է և իր ժամին մոտենում է սպասարկման պատուհանին կարող է նաև չսպասարկվել, եթե այդ նույն ժամին մոտենան հղիներն ու արցախահայերը: Սակայն օրհասական վիճակում գտնվող իրանահայերը զրկված են արտահերթ սպասարկվելու իրավունքից:
Մի կողմ դնենք հայերի բաժանումն արցախահայերի և իրանահայերի:
Մի կողմ դնենք հղիներին: Խնդիրն այլ է:
Քաղաքացիներին սպասարկելիս, ի՞նչ չափորոշիչներով են առաջնորդվում պետական պաշտոնյաները:
Ինչո՞ւ հղիներին կարելի է արտահերթ սպասարկվել, իսկ քաղցկեղով հիվանդներին՝ ոչ:
Ինչո՞ւ արցախահայերին կարելի է արտահերթ սպասարկվել, իսկ սիրիահայերին և լիբանանահայերին՝ ոչ:
Ինչո՞ւ ազգաբնակչության մի մասի նկատմամբ պետությունը գթասիրտ է, մյուսի նկատմամբ՝ ոչ:
Հենց այսպես են պառակտում ազգաբնակչությանը»: