Երեքշաբթի, 12 օգոստոսի, 2025 թ.
|
Ստեփանակերտում`   +20 °C

«Խոր և անելանելի փակուղում հայտնված իշխանությունն ինչո՞ւ է գերմարդկային ճիգերով պահում իշխանական լծակները». Արմինե Օհանյան

«Խոր և անելանելի փակուղում հայտնված իշխանությունն ինչո՞ւ է գերմարդկային ճիգերով պահում իշխանական լծակները». Արմինե Օհանյան
160
Երեկ, 22:18

«Հրապարակ» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր Արմինե Օհանյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Կարելի՞ է արդյոք հավատալ Նիկոլ Փաշինյանին և նրա նկարագրած «պայծառ ապագային», եթե մինչ օրս իր ասած ոչ մի խոսք իրականություն չի դարձել և մենք բազմիցս համոզվել ենք, որ մարդը չի կարողանում ոչ միայն ճիշտ խոսել, այլև չի կարողանում կանխատեսել, չի կարողանում կառավարել, խելացի որոշումներ կայացնել, ուստի ամբողջ 7 տարի զբաղված է ինքն իրեն արդարացնելով, իր սխալների համար բացատրություններ մոգոնելով, մեր կորուստների ու զրկանքների պատճառներն ուրիշ տեղ և ուրիշների մեջ փնտրելով: Կարո՞ղ ենք արդյոք վստահել մի մարդու, որը հարյուրավոր անգամներ ապացուցել է, որ չի կողմնորոշվում աշխարհաքաղաքական իրադրությունում, չի կարողանում լեզու գտնել ոչ բարեկամների, ոչ թշնամիների հետ: Վստահաբար՝ չենք կարող:
Եթե անգամ մի պահ պատկերացնենք, որ սա էն գլխից մշակված ծրագիր չէ՝ դավաճանության կոմպոնենտով, ապա առնվազն գործ ունենք քաղաքական անմեղսունակության և անկարողության հետ: Ուստի միամտություն կլինի հույս փայփայել, որ իր կառավարման 8-րդ տարում նա գիտակցելու է պետություն ղեկավարելու պատասխանատվությունը և կարողանալու է մեր երկրի համար գոնե ոչ շատ վնասաբեր լուծումներ գտնել:
Հարց է ծագում՝ այսպիսի խոր և անելանելի փակուղում հայտնված իշխանությունն ինչո՞ւ է նման գերմարդկային ճիգերով պահում իշխանական լծակները և պատրաստվում 2026-ին էլ վերարտադրվել: Ո՞րն է նպատակը՝ Հայաստանի վերջնական կործանո՞ւմը, թուրք-ադրբեջանական վաղեմի ծրագրերի իրականացո՞ւմը, թե՞ կարծում է, որ երկրից ինչ-որ մաս կմնա և այդ տարածքում, ասենք՝ Երևանի խանությունում, իրենք կկարողանան պետական բյուջեն լափել և իշխանական վայելքներից օգտվել:
Պարզ է, որ եթե մարդն ասում է՝ «պարտության շնորհիվ մենք ինքնիշխանություն ձեռք բերեցինք»,կամ՝ «Արցախը կորցրինք, բայց Հայաստանը գտանք», եթե հայտարարում է ՀԱՊԿ-ին ՀՀ անդամակցությունը սառեցնելու մասին, բայց ՀԱՊԿ-ից դուրս չի գալիս, հայտարարում է ԵՄ-ին անդամագրման մեկնարկի մասին և անգամ օրենք է ընդունում՝ առանց ԵՄ-ից հրավեր ստանալու ու այդ գործընթացի հետ կապված չնչին ճշգրտումներ անելու...նման մարդն ինչպե՞ս կարող է գլուխ հանել այս բարդ իրավիճակից, որը նաև հենց ինքն է ստեղծել: Ինչպե՞ս կարող է պարտված ու ծնկած վիճակից գլուխը բարձրացնել և այդ գայլերին՝ Ալիևին ու Էրդողանին որևէ հարցում առարկել:
Նա ինքը պետք է հասկանար, որ 2018 թվականին իր ուժից շատ վեր բեռ է ստանձնել, որքան շուտ հրաժարվի այդ բեռից, այնքան լավ կլինի և իր համար, և երկրի: Չէր հասկանում 2019-ին, չէր հասկանում 2020-ին, 2021-ին, «չի հասկանում» նաև 2025-ի՞ն...
Եվ ստացվում է՝ ինչպես 2018-ին էր ասում. «Կամ ես կլինեմ վարչապետ կամ Հայաստանը վարչապետ չի ունենա», հիմա էլ ասում է՝ «կամ ես կլինեմ վարչապետ, կամ Հայաստանը չի լինի»»:

Աղբյուրը`   Արմինե Օհանյան