Շաբաթ, 04 հոկտեմբերի, 2025 թ.
|
Ստեփանակերտում`   +15 °C

«Միքայել Սրբազանի ազատազրկումն ավտորիտար կառավարման իրավիճակ է ստեղծում»․ Տիգրան Խզմալյան

«Միքայել Սրբազանի ազատազրկումն ավտորիտար կառավարման իրավիճակ է ստեղծում»․ Տիգրան Խզմալյան
130
Այսօր, 16:36

Եվրոպական կուսակցության ղեկավար Տիգրան Խզմալյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «ԱՋԱՊԱՀՅԱՆԸ, ՓԱՇԻՆՅԱՆԸ ԵՎ ՎՈԼՏԵՐԸ
Երբեք չեմ եղել տեր հայր Աջապահյանի երկրպագուն, սակայն նրա բանտարկությունն ինձ համար անընդունելի է այն պատճառով, որը դեռեւս 1770 թ. ձևակերպել էր հռչակավոր ֆրանսիացի փիլիսոփա և հակակղերական գրող Վոլտերը՝ «Ես համաձայն չեմ ձեր ասածին, սակայն պատրաստ եմ կյանքս զոհաբերել դա ասելու ձեր իրավունքը պաշտպանելու համար»։
Եկեղեցականի քարոզը՝ նրա սոցիալական մենաշնորհն է, և ինչպես էլ դրան վերաբերվի օրվա իշխանությունը, դա չպետք է պատժի ենթարկվի քանի դեռ խոսքը չի դառնում գործողություն։ Քարոզիչն ունի սոցիալական և քաղաքական քննադատության և փոփոխությանը միտված կոչերի յուրահատուկ արտոնություն, ինչպես արվեստագետն ունի այդ հավելյալ ազատությունը ցանկացած ժողովրդավարական երկրում։ ԱՄՆ-ում նման ազատությունը պաշտպանված է Սահմանադրության Առաջին Փոփոխությամբ։ Այո, Հայաստանում նման ազատությունը միշտ ուներ խիստ պայմանական բնույթ՝ ես դա ասում եմ որպես նախկին կինոբեմադրող, ում ֆիլմերը արգելված են հանրային եթերում 2005 թվականից առ այսօր։ Սակայն սրբազան Աջապահյանի ազատազրկումը՝ հեղաշրջման կոչերի մեղադրանքով, ստեղծում է ՀՀ-ում ավտորիտար կառավարման նոր ու սոցիալապես աննախադեպ իրավիճակ, որի հեղինակն ու պատասխանատուն է անձամբ վարչապետ Փաշինյանը։ Այս քայլը տանում է մեր երկիրն ու հասարակությունը այն վտանգավոր ուղղությամբ, երբ իշխանությունը վերջնականապես դադարում է ծառայել ժողովրդին և դառնում է ինքնասպասարկող ու վերարտադրվող համակարգ, բռնության մենաշնորհով։ Աջապահյանը և նրա եկեղեցական համախոհներն այսպիսով ստանձնելու են նահատակների հերոսական համբավ, կառավարությունը կորցնում է արդարադատություն իրականացնողի վստահությունը, բնակչությունն էլ համոզվելու է իր անպաշտպանվածության ու խոցելիության մեջ, որից տեսնելու է երեք ելք, մեկը մյուսից վտանգավոր՝ անտարբերություն, պատասխան բռնության պատրաստակամություն կամ արտագաղթ»։

Աղբյուրը`   Տիգրան Խզմալյան