«Նիկոլներն անցողիկ են, ինչպես փոշին, իսկ մեր կապը հողից է, ոչ թե փոշուց»․ Մետաքսե Հակոբյան

Արցախի ԱԺ պատգամավոր Մետաքսե Հակոբյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «Միայն քամուն եմ վստահում իմ կարոտը։ Շշուկով եմ պատմում կարոտիս մասին, որ չցավեցնեմ աշխարհը, բայց քամին չի վախենում ցավից․ նա ստեղծված է հենց դրա միջով անցնելու համար։
Երբ ամեն ինչ բաժանեցին՝ անունները, ճանապարհները, քամին մնաց մեր միջև։ Նա դարձավ կապողը, երբ կամուրջները դարձան միակողմանի։ Նա է բերում իմ շունչը դեպի քեզ, ու քո սպասումը՝ դեպի ինձ։ Այդպես ենք սկսել ճանաչել իրար՝ ոչ թե տեսնելով, այլ սպասելով։
Բայց սպասումն այստեղ պարտություն չէ։ Սպասումը հավատ է, որ վերադարձ գոյություն ունի։ Ոչ թե որպես պատրանք, այլ որպես օր, որը դեռ չի եկել, քանզի ժամանակը չի հաղթում նրան, ով չի հրաժարվում։ Քամին դա էլ է սովորեցրել ինձ․ նա երբեք չի կանգնում, բայց միշտ վերադառնում է։
Նիկոլները կլինեն ու չեն լինի՝ դա քամու համար անկարևոր է։ Նրանք անցողիկ են, ինչպես փոշին, որ քամին մի պահ բարձրացնում է, հետո թողնում հողի վրա։ Իսկ մեր կապը հողից է, ոչ թե փոշուց։ Այն չի ենթարկվում հրամանների, չի ջնջվում որոշումներով, չի կտրվում սահմաններով։
Ես սպասում եմ քեզ ոչ թե մենակ, այլ քամու հետ։ Նա պահում է իմ խոստումը, որ ես քոնն եմ՝ հավերժ։ Եվ դու իմն ես ոչ թե, որովհետև մոտ ես, այլ որովհետև սպասում ես։ Իսկ որտեղ սպասումը փոխադարձ է, այնտեղ վերադարձն արդեն սկսել է իր ճանապարհը։

Մի օր քամին այլևս չի պատմի իմ կարոտը։ Նա պարզապես կլռի։ Այդ լռությունը կլինի հանդիպման ձայնը»։